ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ: ΤΟ ΧΑΟΣ ΤΟΥ ΛΥΔΟΥ (Α’ ΜΕΡΟΣ) ΠΕΡΙ ΔΙΟΣΗΜΕΙΩΝ & ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Ο Πρόκλος, ο μεγαλύτερος Νεοπλατωνικός φιλόσοφος της μ.α.χ.χ. εποχής -που εδώ αναφέρεται ως “διάδοχος”, επειδή στον καιρό του Λυδού είχε διαδεχθεί τον προκάτοχό του Συριανό στη διεύθυνση της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα- γεννήθηκε στο Βυζάντιο το 412 και πέθανε το 485 μ.α.χ.χ. στην Αθήνα, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει την κατοικία του, αλλά η γνωστή κρατική αμέλεια και αναλγησία έχει και εδώ δείξει το σκληρό της πρόσωπο, αφήνοντάς τη να ρημάξει -έτσι απλά.

Ο Εύανδρος ο Αρκάς ήταν γιος του Θεού Ερμή και της Αρκάδιας νύμφης και κόρης του ποταμού Λάδωνα Θέμιδας ή Καρμέντας (σύμφωνα με τις ρωμαϊκές παραδόσεις), η οποία λατρευόταν στην Ιταλία ως Θεά. Με αφετηρία τον τόπο του, το Παλλάντιο της Αρκαδίας, ξεκίνησε και αποίκησε μέρος της Ιταλίας σε αρχαιότατους χρόνους (ορισμένες παραδόσεις τοποθετούν το γεγονός εξήντα περίπου χρόνια πριν τον Τρωικό πόλεμο), εκπολιτίζοντας τα βαρβαρικά ακόμη φύλα που κατοικούσαν τότε στη γειτονική χώρα.

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, ο μεγάλος αστρονόμος του 2ου αι. μ.α.χ.χ., που γεννήθηκε ως Ρωμαίος πολίτης στην Αίγυπτο, ήταν μάλλον Έλληνας ως προς την καταγωγή -άποψη που υποστηρίζει σε κάποιο σημείο στο κείμενό του και ο Λυδός. Γι’ αυτό, άλλωστε, και τα έργα του είναι γραμμένα στα ελληνικά. Το κυριότερο αστρονομικό / αστρολογικό του έργο είναι η “Τετράβιβλος”, ενώ εντός του κειμένου του Λυδού υπάρχει η πραγματεία του “Φάσεις απλανών αστέρων και συναγωγή επισημασιών”.

Ο μυστηριώδης Τάγης, το πλάσμα αυτό με όψη μωρού, που ξεφύτρωσε από το πουθενά μέσα σε ένα χωράφι σε κάποιους απίστευτα αρχαίους και αδιευκρίνιστους χρόνους, υπήρξε για τους Ετρούσκους ιστορική προσωπικότητα. Όπως γράφει ο ετρουσκολόγος Ρεϋμόν Μπλοχ στο βιβλίο του “Η Μαντεία” (ελλ. έκδ. Ολκός, 1993), ο Τάγης παρέδωσε στους τότε κατοίκους της Ταρκυνίας: “τους κανόνες οι οποίοι θα έπρεπε να διέπουν τις ζωές τους και τις ζωές των απογόνων τους”. Τους δίδαξε ακόμη τη Μαντική και την Οιωνοσκοπία, γνώσεις που αποτέλεσαν τα περίφημα Ταγητικά βιβλία (Libri Tagetici) και που τμήματά τους συμπεριλαμβάνονται σε έργα γνωστών συγγραφέων του Αρχαίου Κόσμου. Ορισμένοι συγγραφείς μάς πληροφορούν, λοιπόν, ότι τα βιβλία αυτά του Τάγητος ήταν δώδεκα και στο “Περί Διοσημειών” θα διαβάσουμε κάποια μέρη τους.

Η εισαγωγή του Α΄μέρους είναι ο χρησμός που έδωσε το μαντείο των Δελφών στον Βασιλιά Κροίσο. Ήταν το μοναδικό Μαντείο που έδωσε ακριβώς την απάντηση πρίν ακόμα διατυπωθεί η ερώτηση.