Τις τελευταίες δεκαετίες ο άνθρωπος στον σύγχρονο πολιτισμό μας έχει διαμορφώσει μιαν αντίληψη για την οικολογική ευθύνη που έχει ως οντότητα που ανήκει στον φυσικό κόσμο και μόλις έχει αρχίσει να κατανοεί σε ποιό ποσοστό είμαστε ηλεκτρομαγνητικά διασυνδεδεμένοι με τον πλανήτη. Προς αυτήν την κατεύθυνση ως ανθρωπότητα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Όπως ανέφερα στο κεφάλαιο “Γεωμαντική Αμνησία” οι αρχαίοι λαοί είτε αναγνώριζαν είτε δημιουργούσαν ειδικούς τόπους τους οποίους έβλεπαν ως ιερούς, ξεχωριστούς σε σχέση με τους υπολοίπους. Ήταν ένα φαινόμενο το οποίο συνέβαινε σε όλον τον κόσμο και οι ιεροί τόποι είχαν ιδιαίτερες μορφές, όπως βράχοι που εξήχαν από την Γη, σπήλαια, πηγές, δέντρα και κορυφές βουνών. Βρίσκουμε τέτοια παραδείγματα στις παραδόσεις των Αβορίγινων της Αυστραλίας, στις Σαμανικές σπηλιές των Ινδιάνων της Αμερικής, στις Ιερές Βαλανιδιές της Ελλάδος με τις νύμφες των δέντρων και στις ιερές πηγές της εποχής του σιδήρου στην Ευρώπη γενικότερα, αλλά και σε όλους τους λαούς με το πελασγικό στοιχείο των ιερών λόφων ολόκληρου του πλανήτη. Οι αρχαίοι Έλληνες οι οποίοι φαινομενικά δεν είχαν επαφές με την Αμερικανική Ήπειρο και σε κάποιους αυτή η υπόθεση φαντάζει αδιανόητη λόγω ηθελημένης τύφλωσης όπως έχουμε αναλύσει αλλού *(1) παρά τα γλωσσικά και αρχαιολογικά τεκμήρια που έχουμε παρουσιάσει και έχουν αναλυθεί από ειδικούς ανα τον κόσμο, συνδέονταν με τους Ινδιάνους Ayamara στο ότι και οι δύο θεωρούσαν ιερούς τους τόπους όπου έπεφταν μετεωρίτες ή παρουσίαζαν ηλεκτρικά φαινόμενα εκκενώσεις – κεραυνούς.
Η Rina Swentzell, ερευνήτρια και ακαδημαϊκός ειδικευμένη στους αυτόχθονες Ινδιάνους του Pueblo αναφέρει αυτούς τους τόπους ως υποτιμημένης ιερότητας. Υπάρχει ένας ιερός τόπος στο Tsikumu στην οροσειρά Santa Clara στο Νέο Μεξικό όπου “μερικές σωστά τοποθετημένες πέτρες … ορίζουν μιά περιοχή διάσπαρτη με καλαμποκάλευρο και ένα μονοπάτι χαραγμένο βαθιά στον βράχο.” Δεν υπάρχει καμμιά ιδιαίτερη κατασκευή που να αναδεικνύει την ιερότητα του τόπου, είναι σχεδόν αόρατη. *(2)
Κατεβάστε εδώ την εργασία της: http://sacredland.org/PDFs/Swentzell.pdf
Υπάρχουν όμως απτά παραδείγματα “πνευματικής” μηχανικής στα οποία σήμερα αναφερόμαστε ως μνημεία. Παραδείγματος χάριν η μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου, οι μονήρεις λίθοι – μενίρ στην Βρεττάνη της Γαλλίας, το Stonehenge στην Αγγλία, το Newgrange στην Ιρλανδία, το Serpent Mount – η τούμπα του φιδιού στις ΗΠΑ, η Machu Picchu στο Περού. Επιπροσθέτως σε αυτά και άλλα πολύ γνωστά μνημεία παγκοσμίως υπάρχουν χιλιάδες λιγότερο γνωστά. Λίθινοι κύκλοι στην Μ. Ανατολή, Αφρική, Ευρώπη και αλλού. Στις Βρετανικές νήσους σώζονται περίπου 900 λίθινοι κύκλοι και υπάρχουν άλλοι τόσοι στην περιοχή Senegambian στην Δυτική Αφρική. Λεγεώνες ιερών τόπων σηματοδοτούν το σώμα της Γαίας.
Οι αρχέγονοι λαοί προσέφευγαν σε αυτούς τους τόπους και έρχονταν σε επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων για λατρεία, για μύηση ή θεραπεία αλλά και για κατάρες – κατάδεσμους και επικλήσεις. Μετά τον 17ο αιώνα αναδύθηκε η εποχή της “Λογικής”,και μια διαφορετική προσσέγγιση για αυτούς τους τόπους εξελίχθηκε. Ο όρος “μελετητής αρχαιολογίας” αναδύθηκε και ένα μεγάλο ενδιαφέρον για αυτούς τους τόπους γεννήθηκε. Ποιός τους έχτισε; Ποιός τους κατασκεύασε; Ποιός ήταν ο σκοπός τους; Ποιά είναι η ηλικία τους; Έγιναν αντικείμενα περιέργειας και μελέτης αντί χρήσης. Ήταν οι συνέπειες των τελευταίων πέπλων αμνησίας που σκέπασαν τον παλαιό κόσμο. Οι άνθρωποι που ζούσαν στην φύση θυμόντουσαν όμως περισσότερα. Είχαν επιζήσει οι θρύλοι και οι ιστορίες για τις παλαιές πέτρες, που ακόμη λατρεύονταν από σοφούς άνδρες και γυναίκες που μυστικά και αθόρυβα επισκέπτονταν τους πανάρχαιους τόπους. Ήταν όμως μια μνήμη που έσβηνε. Περίπου 9.000.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν, εκτελέστηκαν στην Ευρώπη ως μάγοι και μάγισσες. Παρά την σφαγή όμως κυρίως των γυναικών οι περισσότεροι υπήρξαν θύματα προσωπικών διαφορών και δολοπλοκιών μα πάνω από όλα, ο στόχος ήταν η εξάλειψη των πρακτικών εφαρμογών της παλαιάς θρησκείας η οποία ερμηνεύτηκε απο τον Χριστιανισμό ως λατρεία του Διαβόλου. Οι χριστιανοί διώκτες της αρχαίας θρησκείας κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να παρουσιάσουν αρχαιοελληνικά σύμβολα σε αυτό που έστησαν ως την λατρεία του Διαβόλου. Έτσι έπλασαν την εικόνα των μαγισσών δανειζόμενοι την ενδυμασία και τα καπέλα των αφιερωμένων στην Θεά Ήρα γυναικών των Ταναγραίων και για τους μάγους υιοθέτησαν το καπέλο που παραδοσιακά φορούσαν οι μάντεις. Στον σχεδιασμό του ίδιου του Διαβόλου τους δεν παρέλειψαν να χρησιμοποιήσουν σύμβολα διαφόρων θεοτήτων όπως παραδείγματος χάριν την τρίαινα του Ποσειδώνα, τα ιερά κέρατα του Πάνα, την Ιερή Πεντάλφα της Αφροδίτης την οποία χρησιμοποιούσαν στα Καβείρια Μυστήρια. Το κατεστημένο ενίσχυσε την στάση αυτή της χριστιανικής εκκλησίας και ακόμα και σήμερα παρουσιάζει με έντεχνο τρόπο σε όλα τα ξενόφερτα παιδικά παραμύθια για κακές μάγισσες αυτά τα ιερά σύμβολα, ώστε να διαμορφώσουν αρνητική άποψη για την λατρεία των προγόνων και να επιφέρει καθολική αμνησία αλλά και να προλάβει τυχόν ενασχόληση των νέων με προγονικές πρακτικές μελλοντικά. Πάση θυσία οι αρχαίες δοξασίες , Θεοί, και ιερά σύμβολα όπως η σβάστικα που χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα απο τους ναζί αλλά και ο μαίανδρος που κηλιδώνεται απο χαμηλής κραδασμικότητος άτομα σήμερα πρέπει να συνθλιβούν στις συνειδήσεις των ανθρώπων στην Γαία για να αποκοπούν από την ηλεκτρομαγνητική σύνδεσή τους με αυτή σε συνειδησιακό και ενεργειακό επίπεδο.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΑΜΑΣΗΣ – AMASYA ΧΕΤΤΑΙΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΑΝΤΗΣ ΤΑΝΑΓΡΑΙΑ
Μετά την σφαγή η οποία προκλήθηκε από την υστερία για το κυνήγι των μαγισσών μόνο κάποια σπαράγματα απέμειναν από ανθρώπους που κατείχαν την αρχαία γνώση. Αυτή η κατάσταση περαιτέρω εδραιώθηκε από τα αποτελέσματα της βιομηχανικής επανάστασηςκαι την σκληρή πραγματικότητα του βίου των αγροτικών κοινωνιών. Έτσι η μνήμη των ανθρώπων της εξοχής ατόνισε ενώ ο όρος “μελετητής αρχαιολογίας” εξελίχθηκε σε “αρχαιολογία”. Τον 20ο αιώνα τα ιερά μνημεία θεωρούνταν μνημεία προλήψεων των αρχαίων. Όσο η επιστήμη της αρχαιολογίας εξελισσόταν, τόσο περισσότερο αποκρύπτονταν πνευματικά από την φύση των ιερών που μελετούσε, μιά υποβόσκουσα αίσθηση της ειδικής φύσης των μνημείων παρέμεινε μέσα στην σύγχρονη ψυχή.
ΤΟΠΟΙ ΔΥΝΑΜΗΣ
Τα κατάλοιπα αυτών των αισθήσεων για τους ιερούς τόπους εν μέρη εξηγούνται από την κληρονομιά των σπαραγμάτων που επιβίωσαν στην λαογραφία. Αυτά δήλωναν ξεκάθαρα πως οι αρχαίοι τόποι είχαν παράξενες ιδιότητες: οι αρχαίες πέτρες μπορούσαν να θεραπεύσουν, μπορούσαν να κινηθούν και δεν μπορούσαν να μετρηθούν. Οι αρχαίες τούμπες – τύμβοι περιείχαν μυστικούς θησαυρούς και ήταν τόποι κατοικίας φαντασμάτων, νεραϊδών και πνευματικών στοιχείων της φύσης. Οι κύκλοι θεωρούνταν τόποι μαγείας. Οι τόποι αυτοί παρήγαγαν ήχους συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, παράξενα φώτα εμφανίζονταν σε αυτούς. Τα πνεύματα των νεκρών εμφανίζονται ως σφαίρες φωτός τα οποία καλούνται haug eldir στην Σκανδιναβία πάνω απο τις πελασγικές προϊστορικές στήλες. Όλες οι παραδόσεις και οι θρύλοι δήλωναν το ίδιο πράγμα: οι αρχαίοι αυτοί τόποι κατείχαν μαγικές υπερφυσικές ιδιότητες. Ήταν τόποι δύναμης. Οι άνθρωποι επίσης αναγνώρισαν τις ιδιαίτερες ικανότητες των προγόνων που τα κατασκεύασαν και αναρωτήθηκαν από που προήλθε αυτή η γνώση αλλά και ικανότητα και γιατί οι αρχαίοι ασχολήθηκαν τόσο πολύ και αφιέρωσαν τόσο κόπο και ενέργεια γι’αυτούς. Ήταν σύνηθες στις αρχές του 20ου αιώνα οι ψυχομετρητές (psychometrists) να επισκέπτονται τους αρχαίους τόπους. Το γενικό συμπέρασμα όλων αυτών των “ευαίσθητων” ανθρώπων ήταν πως οι αρχαίοι τόποι χρησιμοποιούνταν για την μαγική συγκέντρωση κοσμικών δυνάμεων. Αυτού του είδους η εργασία η οποία κυρίως υπήρξε στην Αγγλία την εποχή αυτή που στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο θα ήταν αδιανόητο χαρακτηρίστηκε από το Αγγλικό αρχαιολογικό κατεστημένο ως “lunatic fringe” (ομάδα εξτρεμιστών), όπως επίσης και η προσπάθεια ανεύρεσης ενεργειακών γραμμών όπως οι γραμμές Ley. *(3)
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΠΙΔΑΚΑΣ
ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ LEY
Από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα είχε προταθεί η άποψη από διάφορους ερευνητές στην Αγγλία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι οι αρχαίοι τόποι συνέπιπταν σε ίσιες γραμμές. Το 1921 η πιο κατανοητή εκδοχή αυτής της θεωρίας προτάθηκε από τον Alfred Watkins του Hereford, έναν γνωστό επιχειρηματία, φωτογράφο και εφευρέτη. Η άποψή του ήταν πως οι ευθυγραμμίσεις ήταν απομεινάρια αρχαίων εμπόρων που ήταν κατασκευασμένα κατά την Νεολιθική περίοδο (για την Βρετανία ήταν η 3η ή 4η χιλιετία ΠΚΧ) Κάποια στιγμή ο Watkins ονόμασε τις γραμμές αυτές Ley, χρησιμοποιώντας κατά την άποψή του την σαξονική λέξη που σήμαινε meadow – λιβάδι. Εξέδωσε κάποια βιβλία γ’ιαυτά τα θέματα ενώ το κυριότερο από αυτά ήταν “The Old Straight Track” (1925) το οποίο προκάλεσε εχθρικές αντιδράσεις στους κόλπους της αρχαιολογίας αλλά έτυχε ένθερμης αποδοχής από πολλούς ανθρώπους και δη ερευνητές. Μια λέσχη σχηματίστηκε και πολλοί ένθερμοι υποστηρικτές των γραμμών Ley προχώρησαν σε πολλές έρευνες στον τομέα αυτόν μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παραμένοντας άγνωστο στους Βρετανούς, παρόμοιες έρευνες γίνονταν ταυτόχρονα και στην Γερμανία όπου οι ευθυγραμμίσεις ονομάστηκαν Ιερές Γραμμές (Heilige Linien) αλλά δυστυχώς αυτό μολύνθηκε από την άνοδο του Ναζισμού.
ΟΙ ΜΑΓΟΙ & ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ
Ο 20ος αιώνας είδε επίσης την αναβίωση της παλαιάς θρησκείας ως μαγείας, αν και είχε συγκεκριμένες μορφές με μοντέρνα ανάπτυξη. Ο μάγος Aleister Crowley ανυπομονούσε να δει την ανάδυση μιας νέας και μεγαλύτερης παγανιστικής κουλτούρας επειδή αισθανόταν πως οι καιροί ήταν ώριμοι για μά “φυσική” θρησκεία. Αυτά λάμβαναν χώρα το 1915. Η διαδικασία ενισχύθηκε με την έκδοση της ακαδημαϊκής εργασίας της Margaret Murray το 1921 “The Witch – Cult in Western Europe”. Αλλά μόνο στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε η έκρηξη του ενδιαφέροντος για τις εσωτερικές φιλοσοφίες. Στις δεκαετίες του ’40 και ’50 ο Gerald Gardner λειτούργησε ως καταλύτης στην εξέλιξη της μοντέρνας μαγείας “witchcraft”, μια διαδικασία η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω στην Βρετανία από την κατάργηση του Νόμου κατά της μαγείας το 1951. Σήμερα χιλιάδες άνθρωποι ασχολούνται με την Wicca και τις θρησκείες της “φύσης” διαφόρων ειδών στον Δυτικό κόσμο. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στους αρχαίους τόπους, με διάφορα κίνητρα και “παγανιστικές” *(4) εκδοχές. Τις περισσότερες φορές τα τελετουργικά και τις πρακτικές τους τα εφευρίσκουν και τα βασίζουν σε αυτό που υποθέτουν πως κάποτε ήταν οι λατρείες αυτές. Πέρα από το πόσο είναι σωστά ή όχι το σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τους αρχαίους λίθους, τις ιερές πηγές και άλλα μέρη ιερότητος ξανά. Αυτό το ενδιαφέρον για τις αρχαίες θρησκείες βρήκε ένα διανοουμενίστικο επακόλουθο στο αναγεννημένο ενδιαφέρον για την μελέτη των παραδόσεων των λαών με επίκεντρο θρησκειών της μεγάλης Μητέρας Θεάς, ένα θέμα που αγκαλιάζουν ένθερμα συνήθως οι διανοούμενες φεμινίστριες. Όσοι ασχολούνται με τις αρχαίες θρησκείες συνήθως είναι ευαισθητοποιημένοι οικολογικά και βλέπουν εαυτόν σαν προστάτες του φυσικού κόσμου. Το ήθος αυτού του τόσο διαδεδομένου κινήματος συνήθως περιγράφεται με τον όρο “οικοπαγανισμός.” Από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο έχουμε δει μια τρομερή εξέλιξη που αφορά στο λαϊκό ενδιαφέρον για μεταφυσικά φαινόμενα , UFOs καθώς και ψυχοτροπικές ουσίες (όπως το LSD τον πιό σημαντικά αντιφατικό ψυχοενεργό αγωγό που εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες). Επιπλέον υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το πως οι ψυχοτροπικές ουσίες χρησιμοποιούνται στις παραδοσιακές κοινωνίες.
ΓΕΩΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Την δεκαετία του ’60 μιά νέα ολιστική μέθοδος μελέτης των προϊστορικών χρόνων άρχισε να διαμορφώνεται. Η θεωρία του Watkins για τις γραμμές Ley περιέργως επέστρεψε για να πάρει την εκδίκησή της μέσω της οδού συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων η οποία ασχολούνταν με τα UFO. Κατά την δεκαετία αυτή αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον για τους προϊστορικούς αρχαιολογικούς χώρους, για το πως σχημάτιζαν τις γραμμές Ley, για το πως οι παράξενες ενέργειες αποδίδονταν σε αυτές, για το πως οι αρχιτέκτονες των μεγαλιθικών μνημείων μπορεί να ήταν αρχαίοι αστροναύτες, κλπ. *(5) Όσο παράξενες και αν φάνταζαν αυτές οι θεωρίες, εξέφραζαν αν μη τι άλλο μια νέα αντίληψη που σχετιζόταν με τους χώρους αυτούς η οποία μορφοποιούταν εκείνη την εποχή.
Επαναστάσεις καταγράφησαν και στην επιστήμη της αρχαιολογίας. Το σύστημα χρονολόγησης μέσω του C14 (άνθρακα 14 – Carbon 14) το οποίο χρησιμοποιείται για οργανικές ύλες που ανακαλύπτονται σε αρχαιολογικούς χώρους έκανε την εμφάνισή του αλλά αναθεωρήθηκε και επαναπροσδιορίστηκε σύμφωνα με τα δεδομένα των Bristlecone Pines της California. Οι νέοι χάρτες χρονολόγησης εμφανίστηκαν το 1967 *(6). Έτσι τα αποτελέσματα των ερευνών έδειχναν πως μνημεία όπως το Stonehenge και το Newgrange ήταν πολύ αρχαιότερα από ό,τι υπολόγιζαν πριν από εκείνη την εποχή. Ολόκληρες αρχαιολογικές θεωρίες που αφορούσαν στην εξάπλωση των ανθρώπινων φύλων εγκαταλείφθηκαν ή ανακατασκευάστηκαν για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Επίσης το 1967 εκδόθηκε από έναν πρώην μηχανικό στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ο οποίος παρουσίασε λεπτομερείς αποδείξεις απο ενδελεχή έρευνα δεκαετιών για το ότι οι κύκλοι λίθων (stone circles) στην Μ. Βρετανία ήταν τοποθετημένοι σε εσκεμμένα γεωμετρικά σχήματα που πιθανότατα διέπονταν απο κάποιο σύστημα μέτρησης των προϊστορικών χρόνων και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πολύ προηγμένες αστρονομικές παρατηρήσεις πέρα από τις ανάγκες μιάς τυπικής αγροτικής κοινωνίας. *(7). Αυτή η εργασία του Thom έθεσε τα θεμέλια της αρχαιοαστρονομίας, ενός πεδίου έρευνας που από τότε έγινε ακαδημαϊκά αποδεκτό. Οι χτίστες των πέτρινων κύκλων από τότε θεωρήθηκαν από τους αρχαιολόγους αρχαιότεροι και σοφότεροι. Όταν πέρασε το κύμα του “αφελούς ενθουσιασμού” στην δεκαετία του ’60 μιά νέα γενιά κυνηγών γράμμων Ley (Ley Hunters) αναδύθηκε στην Βρετανία και η έρευνα προχώρησε σε βάθος σε σχέση με την κλασσική αρχαιολογία που την περιόριζε. Εξειδικευμένες ομάδες πήραν την σκυτάλη της έρευνας και περιοδικά όπως το “Ley Hunter” το οποίο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο, αναδύθηκαν. Η βιβλιογραφία άνθισε και περισσότερα “μυστήρια” άρχισαν να εμφανίζονται. Μερικοί ερευνητές όπως ο Nigel Pennick και το Ινστιτούτο Γεωμαντικής που δημιούργησε με βάση το Cambridge άρχισαν να ασχολούνται με παλαιά κείμενα όπως για παράδειγμα κάποια που είχαν γράψει οι πρώτοι ιεραπόστολοι που είχαν εφορμήσει από την Κίνα και περιέγραψαν τις παράξενες feng shui πρακτικές τις οποίες ονόμασαν “Γεωμαντία” (Geomancy). Αυτή η λέξη αρχικά σήμαινε “Μαντεία – Μελλοντολογία” και είχε να κάνει με μιά πρακτική στην οποία πετούσαν το χώμα με έναν τρόπο στο έδαφος και διάβαζαν τα σχήματα που παρήγαγε αυτή η πράξη – κάτι παρόμοιο με την ανάγνωση των φύλλων του τσαγιού. Η διαφορά ήταν πως αυτοί οι σχολιαστές της Βικτωριανής εποχής χρησιμοποιούσαν την λέξη “Γεωμαντία” για να περιγράψουν τις τεραστίων διαστάσεων διατάξεις στους ιερούς χώρους και τους λεπτομερείς κανόνες που αφορούσαν στο χτίσιμο των μνημείων και ορίων που συνάντησαν στην Κίνα. Αυτός ο όρος υιοθετήθηκε αμέσως στα πλαίσια της επιστήμης της Ιερής Γεωγραφίας.
Στα πρόσφατα χρόνια κάποιοι συντηρητικοί αρχαιολόγοι χρησιμοποίησαν για τους ερευνητές των Μυστηρίων της Γης τον όρο “Εναλλακτική Ακαδημία”. Αυτό ήταν μια τεράστια πρόοδος σε σχέση με το (Lunatic Fringe) “ομάδα εξτρεμιστών” που είχε χρησιμοποιηθεί νωρίτερα όπως εξηγήσαμε. Όμως, όποιο όνομα και να χρησιμοποιήσουμε – “Μυστήρια της Γαίας”, “Γεωμαντία” ή “Εναλλακτική Ακαδημία”, αυτό το πεδίο της έρευνας έχει μιά νέα δυναμική προσέγγιση για την μελέτη των αρχαίων Ιερών τόπων και αυξάνει με ραγδαίους ρυθμούς τους ακολούθους του στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Δεν πρόκειται για μια παθητική αρχαιολογική μελέτη. Πρόκειται για έρευνα που αφορά στις αρχές και τα αξιώματα που διέπουν την αρχαία γνώση που είναι κωδικοποιημένη στους αρχαιολογικούς χώρους και τα τοπία. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να συμπεριλάβουμε κάποια απο αυτά τα αξιώματα στην σύγχρονη ιδιοσυγκρασία μας. Αν το πετύχουμε αυτό, ίσως μας βοηθήσει στο να δημιουργήσουμε μιά νέα Γεωμαντική Φιλοσοφία τον 21ο αιώνα.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Υπάρχει μιά επιστροφή στους αρχαίους Ιερούς τόπους δύναμης. Για παράδειγμα εκατομμύρια κόσμου επισκέπτονται αρχαιολογικούς χώρους όπως η Κνωσός – τον Νο 1 προορισμό στον πλανήτη – ή το Stonehedge. Συγκεκριμένα η Κνωσσός είναι ίσως ο πιό περίπλοκος χώρος με συμβολισμούς που θα μας πάρει ακόμα δεκαετίες έρευνας για να κατανοήσουμε και να απομακρυνθούμε από τις αστοχίες που διατυπώνονται από επίσημα χείλη και έτσι διαστρεβλώνεται η ιστορία της Κρήτης η οποία σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να ξεπεράσει την χρονολόγηση της Δυναστικής Αιγύπτου αν και αποδεδειγμένα είναι τουλάχιστον 7.000 χρόνια αρχαιότερη. Τρανταχτό παράδειγμα η κατοίκηση στην Κνωσσό ξεκινά από την δέκατη χιλιετία.
Δυστυχώς είναι αρκετές οι περιπτώσεις που τα ευρήματα βαπτίζονται κατα το δοκούν και αρκετές φορές υπάρχει μια εσκεμμένη παραποίηση είτε από αστοχία είτε εσκεμμένα αποκρύπτοντας το γεγονός της Δωρικής κυριαρχίας της Κρήτης και παρουσιάζοντας τους Κρήτες Δωριείς που ευθαρσώς μας λέει ο Όμηρος πως προϋπήρχαν στην Κρήτη, ως μη Έλληνες – ας μην ξεχνάμε πως ο Δώρος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Έλληνα και ο Μίνως απόγονός του, άρα Δωριεύς –
Με αυτόν τον τρόπο καταλήγουμε στο να κατακρεουργείτε η αληθινή ιστορία. Είναι όμως πολλά τα παραδείγματα των Ελλήνων αλλά και ξένων αρχαιολόγων που διατυπώνουν ευθαρσώς την αλήθεια και προσφέρουν σπουδαίο έργο στον επιστημονικό κόσμο που θα έπρεπε να λειτουργεί ανεξάρτητος.
Ο τουρισμός λοιπόν είναι το προσκύνημα σήμερα. Οι χώροι μας καλούν στο σώμα της Γαίας ξανά. Έχουν μια ιδιαίτερη ποιότητα η οποία ήταν αναγνωρισμένη από τους προηγούμενους κατοίκους του πλανήτη. Τα βασικά χαρακτηριστικά που είναι αναπόσπαστα από το φυσικό περιβάλλον, παραμένουν αλάτρευτα, ατοποθέτητα, αδόμητα, μη μετρημένα, μη οριοθετημένα και αν οργανωθούν θα αποτελέσουν πραγματικά αληθινά σχολεία λίθων και Γης, μέρη μακροχρόνιας μάθησης. Κλειδωμένη μέσα σε αυτά βρίσκεται η γνώση για τον πλανήτη, τον άνθρωπο και η αρχαία γνώση που έχει κατά μεγάλο μέρος χαθεί σήμερα. Μέρος αυτής της διαχρονικής πληροφορίας μπορεί να γίνει προσεγγίσιμη μέσω της χρήσης και εμπειρικής μελέτης αυτών των χώρων. Συχνά όταν βρισκόμαστε σε τέτοιους τόπους αρχαίους ειδικά αν είναι καλοδιατηρημένοι, απομονωμένοι και σπάνια επισκέψιμοι, κάτι επικοινωνείται από την Γαία στον άνθρωπο, ένα είδος πνευματικής όσμωσης. Αυτό το αποτέλεσμα, διανοούμενο, αισθητικό ή διαισθητικό μπορεί να είναι στιγμιαίο ή να γίνει ανεπαίσθητα αισθητό αρκετό καιρό μετά την επίσκεψη, αλλά μόλις ακουστεί το κάλεσμα του λίθου, αυτό που ο Mitchel ονομάζει “Μεγαλιθομανία” *(8), γίνεται αισθητή μιά ακαταμάχητη μαγνητική έλξη σε αρχαίους ιερούς τόπους, η οποία σαγηνεύει τον επισκέπτη. Είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος της Γης να συνδέεται μαζί μας. Αν και για κάποιους αυτό μπορεί να φαντάζει μια ποιητική απόδοση διατύπωσης, είναι πάραυτα ένα πραγματικό φαινόμενο συντονισμού.
Η προσέγγιση στα Μυστήρια της Γαίας στα αρχαία μνημεία είναι, όπως ήδη έχουμε σημειώσει, ολιστική. Η αξιολόγηση των μοντέρνων Γεωμαντών είναι ευρύτερη από αυτή των αρχαιολόγων και σε καμμία περίπτωση μικρότερης αξίας. Πραγματικά η αρχαιολογία είναι περιβεβλημένη στην μεθοδολογία της Εναλλακτικής Ακαδημίας η οποία είναι διεπιστημονική και πολλαπλών λειτουργιών. Πιο συγκεκριμένα η προσέγγιση αφορά τα συστήματα που είναι διασυνδεδεμένα και ερευνώνται το καθένα χωριστά.
ΙΕΡΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ
Στα μυστήρια της Γαίας το σχήμα που ενώνει (The Pattern that Connects) (*9) είναι ο ίδιος ο χώρος. Ένας κύκλος από λίθους για παράδειγμα, όπως ο κορμός ή οι ρίζες ενός δέντρου μας δίνουν πολλά παρακλάδια πληροφορίας όταν μελετηθούν. Το πρώτο παρακλάδι θα είναι η κλασσική αρχαιολογία.
Τα γεγονότα θα οριστούν ως εξής:
α) Τι αποκαλύπτει η αρχαιολογία για την χρονολογία του τόπου;
β) Έχει ανασκαφεί; Αν ναι, ποιά είναι τα ευρήματα;
γ) Από πού προέρχονται οι πέτρες; Ποιές είναι οι διαστάσεις τους; το βάρος τους; και η γεωλογία τους;
δ) Είναι όλες οι πέτρες αυθεντικές;
ε) Μήπως λείπουν κάποιες ή είναι τοποθετημένες λάθος;
στ) Είναι αυτός ο χώρος μέρος ενός ευρύτερου συνόλου μνημείων;
Ο εναλλακτικός ερευνητής δεν λαμβάνει κυριολεκτικά υπόψιν του τους θρύλους και τις ιστορίες που αφορούν στους χώρους αυτούς, αλλά γνωρίζει πως αυθεντικά σπαράγματα πληροφορίας και μνήμης είναι κωδικοποιημένα μέσα σε αυτά.
Το επόμενο που εξετάζουμε είναι το γεωμετρικό πλάνο. Ειδικοί άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με την Ιερή Γεωμετρία θα πρέπει να συνδράμουν με τις γνώσεις τους όπως ο Keith Crichlow. *(11) Είναι το σχήμα κύκλος; Σχηματίζει κάποιο άλλο γεωμετρικό σχήμα; Μελετώντας την Γεωμετρία μπορούμε να κερδίσουμε πρόσβαση στην “εσωτερική σκέψη” μέσα στους αιώνες. Η Ιερή, η Γεωμετρία των Κανόνων είναι η Γεωμετρία της φύσης, τα σχήματα της ανάπτυξης, δομή και κίνηση που υποστηρίζουν όλες τις εκφάνσεις του φυσικού σύμπαντος. Η γεωμετρία των νιφάδων του χιονιού, οι σπειροειδής μικροσκοπικοί οργανισμοί των θαλασσών και η σπείρα των γαλαξιών, το ξεδίπλωμα της φτέρης ή η ανάπτυξη ενός κοχυλιού , το σχήμα ανάπτυξης των κλαδιών ενός δέντρου ή η αναλογική δομή του ανθρώπινου σκελετού. Οι αρχαίοι χτίστες κατασκεύαζαν τους ναούς χρησιμοποιώντας Ιερή Γεωμετρία στην δομή των ιερών χώρων επειδή ο κάθε ναός είναι ο μικρόκοσμος του σύμπαντος είτε είναι ένας πέτρινος κύκλος σε έναν ανεμοδαρμένο βάλτο στην Βορειοδυτική Ευρώπη, είτε είναι πυραμίδα στην άνυδρη αιγυπτιακή έρημο κλπ.
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις μας δίνουν έναν πρώτο μπούσουλα για τον τύπο του μνημείου και την χρονική περίοδο στην οποία άπτεται χρονικά. Αν και όλες αυτές οι πληροφορίες είναι σημαντικές για οποιαδήποτε μελέτη ενός χώρου, η αρχαιολογία δεν μπορεί να μας πει περισσότερα. Όμως το ίδιο το μνημείο μπορεί. Οπότε το επόμενο παρακλάδι που θα ανέβει ένας Γεωμάντης στην προσπάθειά του να συμπληρώσει το ψηφιδωτό της κατανόησης για τον τόπο θα είναι η Λαογραφία και οι λαϊκές δοξασίες που το περιβάλλουν. Θα αναζητηθούν πληροφορίες που έχουν να κάνουν με τα εξής:
α) Τι έχουν να πούν οι κάτοικοι οι οποίοι ζουν για πολλές γενιές κοντά στα μνημεία αυτά;
β) Μήπως χτίστηκε εκεί το μνημείο επειδή κάποτε έπεσε εκεί ένα βέλος, ένας μετεωρίτης, ένας κεραυνός; κλπ.
γ) Ποιός έριξε το βέλος – κεραυνό, βράχο κλπ; – ο διάβολος; κάποιος γίγαντας; κάποιος “άγιος”; κάποιο μυθολογικό τέρας; κάποιος αρχαίος θεός;
δ) Μήπως το μνημείο χτίστηκε εκεί που αποφάσισε να ξαπλώσει μιά αγελάδα; *(10)
ε) Οι ογκόλιθοι του μνημείου μήπως ήταν άνθρωποι, ζώα κλπ που κάποια στιγμή πέτρωσαν;
στ) Οι λίθοι ή ο χώρος έχουν θεραπευτικές χρήσεις; Αν ναι, ποιές;
ζ) Την νύχτα οι πέτρες κινούνται;
η) Έχουν δει νεράϊδες να εμφανίζονται εκεί;
θ) Νάνους ή άλλες οντότητες;
ι) Μυστηριώδη φώτα να κινούνται πάνω από αυτά;
ια) Μήπως υπάρχει κάποιο τούνελ που να συνδέει αυτόν τον χώρο με κάποιον άλλο πολύ μακριά;
Η γεωμετρία δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεση αλλά απλά η σχηματοποίηση των εσωτερικών κανονισμών που διέπουν την φύση. Φανερώνουν τα αόρατα περάσματα όπου η ενέργεια τρεμοφέγγει στην υλική πραγματικότητα, και ως τέτοια ανέκαθεν σχετιζόταν με την μαγική και πνευματική δραστηριότητα από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος στον πλανήτη Γη.
Αφού εξετάσει τα σχήματα στο έδαφος ο μοντέρνος Γεωμάντης θα ελέγξει τον ουρανό πάνω από αυτό επειδή οι ιεροί τόποι είχαν στις περισσότερες των περιπτώσεων κάποιον σχεδιασμό για να συνδέσουν την Γη με τα επουράνια. Ποιά είναι η σχέση των τόπων αυτών με την Δύση του Ήλιου σε χρονικές περιόδους κλειδιά του έτους όπως οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια ή οι διαμεσολαβούντες διασταυρούμενες αρχές των τριμήνων (που σε κάποιες παραδόσεις εόρταζαν 8 εορτές στις περιόδους αυτές, π.χ. ανθεστήρια κλπ.), ημέρες όλες πολύ σημαντικές για τα ημερολόγια. Επίσης εξετάζουμε την σχέση με την Σελήνη κατά την διάρκεια 18,6 ετησίων κύκλων που συχνά ονομάζονται κύκλοι του Μέτωνος – από τον αρχαίο Έλληνα αστρονόμο Μέτωνα που γνώριζε αυτούς τους κύκλους (Metonic circles). Επίσης εξετάζουμε την σχέση αυτών των τόπων με άλλους πλανήτες και αστερισμούς τους οποίους “κατέβαζαν” με αυτόν τον τρόπο οι πρόγονοί μας στην Γη. Τώρα πια είναι πολλά τα παραδείγματα που έχουμε.
Στο μαγευτικό Castlerigg κοντά στο Keswick στην Αγγλική Lake District, ο ερευνητής John Glover ανακάλυψε αυτό που ονόμασε “το μονοπάτι της σκιάς” που έριχνε ο υψηλότερος λίθος κατά την Δύση του ήλιου στο μεσοκαλόκαιρο. Όταν προέκτεινε αυτήν την σκιά, βρήκε αρχικά πως εκτεινόταν περίπου 2 μίλια και έδειχνε μια γραμμή από αρχαίους τόπους κατά μήκος του άξονά του *(12). Περαιτέρω, η έρευνα κατέδειξε πως στο έδαφος τριγύρω είχε διαμορφωθεί μια κλίση για να μεγιστοποιεί το μήκος της σκιάς. Στην Ιρλανδία ο ερευνητής Martin Brennan ανακάλυψε ότι σε σημαντικές ημερομηνίες το ηλιακό φως έμπαινε μέσα σε πολλούς θαλάμους σε ιερές τούμπες, ρίχνοντας ακτίνες σαν λέηζερ σε σκαλίσματα στο εσωτερικό και ως επί το πλείστον απομονωμένες πέτρες σε χώρους όπως το Newgrange έριχναν “δάχτυλα” σκιάς πάνω σε αινιγματικούς σκαλισμένους βράχους γύρω απ’τις τούμπες. *(13). Με άλλα λόγια η Γη και τα μνημεία από πέτρα είναι ένα είδος υλισμικού που επιτρέπουν στο λογισμικό του φωτός και της σκιάς να τρέξουν κωδικοποιημένα προγράμματα στα παράξενα σύμβολα που σκαλίστηκαν 6.000 χρόνια πριν. Οι χτίστες των μεγαλιθικών μνημείων μας μιλούν μέσα από το χάσμα του χρόνου.
Στο Νέο Μεξικό, ψηλά στο Fajada Butte
στο φαράγγι Chaco Canyon, σχισμές από μια κατασκευή από επίπεδες πλάκες
επιτρέπουν σε ένα είδος “μαχαιριού” από φως που σχηματίζεται να διαδρά
με ένα σχέδιο σπείρας το οποίο δείχνει με ακρίβεια τις ισημερίες και τα
ηλιοστάσια *(14). Αυτή η κατασκευή έγινε από τους Ανασάζι οι οποίοι
έχουν πολλά κοινά αρχιτεκτονικά στοιχεία και μοτίβα αγγειοπλαστικής με
τους Δωριείς Μινωϊτες Κρήτες και εξαφανίστηκαν πριν περίπου 500 χρόνια.
Στην Chichen Itza, στο Μεξικό μια κλιμακωτή πυραμίδα των Τολτέκων και
Μάγια ρίχνει την σκιά της στο βόρειο κιγκλίδωμα την τελευταία ώρα της
ισημερίας πριν την Δύση του ήλιου δημιουργώντας μιά ψευδαίσθηση ενός
κυματοειδούς σώματος που συνδέει το κεφάλι ενός ερπετού στον πυθμένα του
κιγκλιδώματος.
Ο Norman Lakyer σημείωσε πως ο κεντρικός άξονας του ναού του Karnak στο Λούξορ της Αιγύπτου είχε οριοθετηθεί στην Δύση του ήλιου του μεσοκαλόκαιρου.
Στην Κνωσσό δίπλα στον θρόνο του Μίνωα υπάρχει ένας αδιέξοδος διάδρομος τον οποίο οι αρχαιολόγοι δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν. Όπως παρουσίασε ο Δρ. Ξενοφών Μουσάς σε ομιλία του στην Κνωσό *(15), ήταν παρατηρητήριο ισημεριών και ηλιοστασίων πολύ υψηλών προδιαγραφών. Στην ίδια ομιλία του ο Δρ. Μουσάς μπορείτε να δείτε μιά σειρά ιερών τόπων στην Ελλάδα που αφορούν σε αρχαιοαστρονομικούς ιερούς τόπους.
Τέτοια παραδείγματα είναι αμέτρητα. Γνωρίζουμε πως οι αρχιτέκτονες όλων των πολιτισμών είχαν προηγμένες αστρονομικές γνώσεις περί των αστρικών σωμάτων και τις ενσωμάτωναν στον σχεδιασμό των κτιρίων αυτών.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ & ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Είναι βέβαιο πως οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν την γεωλογία τους. Μπορούσαν να βρουν και να εξορύξουν πλούσια κοιτάσματα πυριτόλιθων και άλλα πετρώματα και να τα χρησιμοποιήσουν για διάφορες εφαρμογές στις κατασκευές τους κατά την διάρκεια των εποχών του Λίθου. Το μέγιστο παράδειγμα όμως έρχεται και πάλι από τον ελληνικό πολιτισμό και δη τις Κυκλάδες, όπου από την 10η χιλιετία έχουμε απτά παραδείγματα εξόρυξης οψιανού ή οψιδιανού στην Μήλο και την εξάπλωσή και “εξαγωγή” εκτός Μήλου του ορυκτού αυτού ήδη από την 10η χιλιετία ΠΚΧ σε όλον τον τότε ελληνικό κόσμο, κάτι που αποδεικνύει την πρώιμη ναυσιπλοϊα στο Αιγαίο και την θαλασσοκρατορία των Ελλήνων.
Στο ναυάγιο του Uluburun στα παράλια της Μ. Ασίας όπου βρέθηκε ένα Μίνωϊκό πλοίο, εντοπίστηκε στο φορτίο του ανάμεσα στα άλλα πολύτιμα, χαλκός ο οποίος είχε εξορυχθεί στις μεγάλες λίμνες του Καναδά. Ο χαλκός αναλύθηκε τουλάχιστον από δέκα πανεπιστημιακά εργαστήρια ανά τον κόσμο και ταυτίστηκε χωρίς αμφιβολία με την περιοχή στην λίμνη Superior του Καναδά. Προήλθε δε από τα ορυχεία που ονομάζονται Minong και Λαύριο και βρίσκονται στο νησάκι αυτό. Εδώ διαπιστώνουμε πως οι Κρήτες της εποχής του Χαλκού όχι μόνο ταξίδευαν στην Αμερικανική Ήπειρο, αλλά μπορούσαν να εντοπίσουν κοιτάσματα χαλκού και άλλων μετάλλων στο υπέδαφος, σε μέρη αδιανόητα για τον σημερινό άνθρωπο, κουβαλώντας την τεχνολογία των προγόνων τους Μινυών – Δωριέων οι οποίοι ήταν οι πρώτοι γνωστοί από την αρχαία ελληνική γραμματεία που εξόρυξαν μέταλλα και έδωσαν τον όρο “Mine – Miner” – ορυχείο και μεταλλωρύχος κλπ στην Αγγλική γλώσσα, και άλλαξαν τον ρού της Ιστορίας σε ότι αφορά στην χρήση μετάλλων.
Περαιτέρω γεννάται το ερώτημα: πώς οι πολιτισμοί του πλανήτη μπορούσαν να αναγνωρίσουν ότι στο υπέδαφος στα ρήγματα υπάρχουν μέταλλα και να χτίσουν ιερά πάνω ή κοντά σε αυτά. Ποιές ήταν οι τεχνικές ανίχνευσης αυτών των φλεβών που σήμερα γίνεται εφικτό μόνο με την χρήση δορυφόρων; Η βασική απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα είναι πως πρέπει να συσχετιστεί με το ειδικό ενεργειακό φορτίο που υπάρχει στην εκάστοτε περιοχή προς εκμετάλευση. Τα ρήγματα αντιπροσωπεύουν περιοχές στον φλοιό της Γης όπου τρομερές γεωλογικές δυνάμεις υφίστανται. Πολλά διαφορετικά μέταλλα πολλές φορές αναμιγνύονται σχετικά κοντά στην επιφάνεια. Αυτό προκαλεί τοπικές ηλεκτρομαγνητικές ανωμαλίες, αλλαγές και μεταβολές στο νερό – υδροφόρο ορίζοντα στο υπέδαφος και σε ορισμένες περιπτώσεις βαρυτικές διαφοροποιήσεις. Τα ρήγματα επίσης αντιπροσωπεύουν “αδύναμα” σημεία στο τοπίο τα οποία υπόκεινται σε κίνηση υπό τεκτονική πίεση και υπερφόρτωση. Αυτό περιστασιακά έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν σεισμοί, όταν η λιθόσφαιρα διαστέλλεται και όπως είναι φυσικό προκαλούνται μεταπτώσεις στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Μεγάλες μάζες βράχων οι οποίοι συγκρούονται μεταξύ τους συχνά παράγουν ένα είδος ηλεκτρισμού που ονομάζεται “piezoelectricity” δηλαδή ηλεκτρισμός παραγόμενος από πίεση βράχων με κρυστάλλους κουάρτζ. Αυτή η τεκτονική δραστηριότητα είναι ικανή να απελευθερώσει ραδιενεργό αέριο ραδόνιο (radon) και άλλα χημικά και αέρια στις πηγές νερού στις περιοχές αυτές. Τα ρήγματα εκ των πραγμάτων είναι περιοχές ειδικών ενεργειών. Πως όμως ο άνθρωπος την πρώϊμη εποχή του Χαλκού μπορεί να τα αντιληφθεί χωρίς όργανα μέτρησης είναι κάτι που θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε παρακάτω.
ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΦΩΤΑ ΣΤΑ ΡΗΓΜΑΤΑ
Αυτές οι περιοχές συνήθως παρουσιάζουν άλλο ένα είδος ενεργειακού φαινομένου – τα παράξενα φώτα. Τον 18ο αιώνα καταγράφηκε ότι μεταλλωρύχοι για εκατοντάδες χρόνια χρησιμοποιούσαν την εμφάνιση σφαιρών φωτός που έβγαιναν από το έδαφος ως μέσον εντόπισης φλεβών χαλκού και ψευδαργύρου. *(16) Σε κάποια μέρη στην Ουαλία υπάρχει ακόμα η παράδοση ότι μπλέ φώτα περιστασιακά κάνουν την εμφάνισή τους σε συγκεκριμένους λόφους και αποκαλύπτουν έτσι την παρουσία μετάλλων. Επίσημα τα φαινόμενα αυτά δεν υπάρχουν και κάποιοι που τα καταγράφουν τα ερμηνεύουν ως UFO, τα οποία θεωρούν ιπτάμενα εξωγήινα σκάφη. Υπάρχει όμως μεγάλος αριθμός ερευνητών που διαβεβαιώνουν πως αυτές οι επιδείξεις ενέργειας υφίστανται και είναι μια σχετικά νέα μορφή ηλεκτρομαγνητισμού ή μια άγνωστη “εξωτική” μορφή ενέργειας η οποία προέρχεται από τα ρήγματα και αναδύεται από διαδικασίες που συμβαίνουν στην λιθόσφαιρα πιθανώς σε συνδυασμό με ατμοσφαιρικές συνθήκες. Υπάρχουν σοβαρές αποδείξεις *(17- 22) που ενισχύουν αυτή την άποψη αλλά η φύση των φώτων και ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο αναδύονται παραμένει άγνωστος πρός το παρόν (2017) αν και αρκετές θεωρίες έχουν κατά καιρούς υπάρξει. Τα φαινόμενα έχουν αναφερθεί, φωτογραφηθεί και μελετώνται από μεμονωμένους και άλλους ερευνητές. Υπάρχουν συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές στις Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, Σκανδιναβία, Αυστραλία και Ελλάδα όπου τα φώτα έχουν ένα ιστορικό συνεχούς παρουσίας. Αυτά τα φώτα είναι αναμφίβολα σχετικά με την μορφολογία του εδάφους. Ο ερευνητής και ακαδημαϊκός Paul Devereux, ο John Steele, o David Kubrin και ο υπογράφων το παρόν βιβλίο έχουν καταγράψει και ερευνήσει τέτοια φαινόμενα φώτων. Σε πολλές φωτογραφίες τα φώτα αυτά δίνουν την εντύπωση πως έχουν μάζα και καθόλου βάρος. Πολλές φορές διαγράφουν μια τροχιά και χάνονται στον αέρα. Αυτά τα φώτα ήταν μαζί μας ανέκαθεν και παρά το γεγονός ότι η γνώμη του κοινού τα κατατάσσει σε διαστημικά μηχανικά UFO, στο παρελθόν πολλές παραδοσιακές κοινωνίες από όλο τον κόσμο τα κατέτασαν στις κοσμοθεωρίες τους ως πνεύματα, νεράιδες, εισόδους στον κάτω κόσμο ή ως διοσημικά φαινόμενα που χρησιμοποιούνται για μαντείες. Μπορεί οι σύγχρονές μας απόψεις για το φαινόμενο είτε ότι είναι εξωγήινα, είτε ότι δεν υπάρχουν να είναι εκφράσεις της νοητικής μας απομάκρυνσης από την Γη και τις λεπτές μορφές των φυσικών διαδικασιών. Τα φώτα αυτά μπορεί να αποδειχθούν πως είναι σημαντικά στοιχεία στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε την ευαίσθητη φύση του πλανήτη μας. Προς το παρόν θα αρκεστούμε να σημειώσουμε πως το φαινόμενο είναι υπαρκτό και στοιχειώνει τις περιοχές τις οποίες οι αρχαίοι λαοί έχτιζαν ναούς και μνημεία, οι οποίοι παρατηρούσαν την ύπαρξή τους στα μεγαλιθικά μνημεία, στις ιερές πηγές, στα ιερά άλση, στις τούμπες και στα βουνά.*(22) Εν κατακλείδι τα φαινόμενα των φώτων συνδέονται με έναν ακόμα τομέα έρευνας, όταν μελετάμε έναν ιερό τόπο: Υπάρχει καταγεγραμμένο ιστορικό ασυνήθιστων ενεργειακών φαινομένων; Οι λαογραφικές καταγραφές που σχετίζονται με ένα μνημείο μπορεί να μας οδηγεί προς εκείνη την κατεύθυνση. Επιπλέον μπορεί να υπάρχουν αναφορές ανθρώπων για πρόσφατες εμφανίσεις των φαινομένων. Πολλές φορές είναι συχνή η καταγραφή της αίσθησης του ηλεκτρικού σοκ στο άγγιγμα μιας πέτρας στους χώρους αυτούς. Επιπλέον καταγράφονται παράξενα φαινόμενα που έχουν να κάνουν με φως αλλά και ακουστικά φαινόμενα, ακόμα και εμφανίσεις οπτασιών – φαντασμάτων. Περαιτέρω υπάρχουν ενίοτε αναφορές ανεξήγητων ηλεκτρικών διακοπών οχημάτων τα οποία περνούν απο συγκεκριμένα σημεία στα οποία μετριούνται με όργανα “ανωμαλίες” γεωφυσικών παραμέτρων. Οι φήμες για έναν τόπο που παρουσιάζει τέτοια φαινόμενα ή αναφορές μπορεί να μας οδηγήσουν σε αποκαλύψεις και καλό είναι να ερευνώνται. Οι ερευνητές των Μυστηρίων της Γαίας πρέπει να εφαρμόζουν απευθείας επιστημονικές μετρήσεις που δίνουν απτά αποτελέσματα καθώς και ψυχικές μεθόδους ή ραβδοσκοπία για την μελέτη – ανίχνευση πιθανών ενεργειακών πτυχών ενός χώρου. Από όλες τις περιοχές έρευνας που εντάσσονται στην ολιστική μελέτη αρχαίων μνημείων η τελευταία είναι η πιο αντιφατική. Αλλά ο σύγχρονος ερευνητής Γεωμαντίας γνωρίζει ότι μόνο αυτή η πολύπλευρη προσέγγιση θα συμβάλει στην πλήρη κατανόηση όλων των πληροφοριών που μπορεί να προσφέρει ένας τόπος και να θεραπεύσει την γεωμαντική μας αμνησία.
ΤΟ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΚΩΝ – THE DRAGON PROJECT
Σε μιά προσπάθεια να ξεκαθαριστεί το τι είναι αληθινό μέσα στις φήμες που υπάρχουν για κάποιον ενεργειακό τόπο το 1977 συστάθηκε το ερευνητικό σχέδιο Δράκος “The Dragon Project”. Ιδρυτής του ήταν ο Paul Devereux και συνιδρυτής και συνδιοργανωτής ο John Steele για 8 χρόνια. Το πρόγραμμα εφάρμοσε δύο μεθόδους έρευνας:
α) την “ψυχική αρχαιολογία” χρησιμοποιώντας διαμέσους – ανθρώπους με ευαισθησίες σε φαινόμενα καθώς και ραβδοσκόπους.
β) φυσικές μετρήσεις και παρακολούθηση των υπό εξέταση τόπων με επιστημονικά όργανα.
Η έρευνα περαιώθηκε από έναν πυρήνα ομάδος με επιστημονικές, τεχνικές και γεωμαντικές ιδιότητες. Στο ερευνητικό σχέδιο συνέβαλε ένας μεγάλος αριθμός εθελοντών, συμβούλων και ανθρώπων πολλών ειδικοτήτων. Δύο βιβλία εκδόθηκαν για την συγκεκριμένη έρευνα *(22 & 23) και αναρίθμητα άρθρα γράφτηκαν καλύπτοντας όλες τις πτυχές της έρευνας τα οποία δημοσιεύτηκαν σε ευρείας κυκλοφορίας περιοδικά και έγιναν πολλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Το 1988 το σχέδιο ονομάστηκε The Dragon Project Trust. *(24) Η ψυχική αρχαιολογική έρευνα προχώρησε σποραδικά μέσα στην περίοδο της έρευνας αλλά δεν παρήγαγε ξεκάθαρα αποτελέσματα. Από την δεκαετία του 30 όταν η έρευνα μέσω ραβδοσκοπίας διεξήχθει στην Γαλλία οι περισσότεροι ραβδοσκόποι συμφώνησαν ότι τα μεγαλιθικά μνημεία και άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, είναι τοποθετημένα πάνω από υπόγεια ποτάμια, κάτι που φάνταζε ασυνήθιστο εκείνη την εποχή. Στα πρόσφατα χρόνια εξελίχθηκε ένα νέο είδος ραβδοσκοπίας το οποίο ονομάστηκε ενεργειακή ραβδοσκοπία (energy dowsing) και μέσα από αυτό προσπάθησαν να ανιχνεύσουν τέτοιου είδους ενέργειες γύρω και ανάμεσα σε αρχαίες πέτρες. Αυτή η έρευνα δεν παρήγαγε τίποτα πέρα από μία θεώρηση δοξασιών και συγκεκριμένων αντιλήψεων και είναι σε αναμονή ενός πνεύματος ξεκάθαρης έρευνας. Διάφοροι ψυχικοί ερευνητές χρησιμοποιήθηκαν στους χώρους αυτούς με την ελπίδα το συγκεκριμένο είδος έρευνας να αποδώσει καρπούς στο μέλλον όταν οι ποσοτικές μέθοδοι των ευρημάτων τελειοποιηθούν. Το σχέδιο λόγω έλλειψης πόρων περιορίστηκε στο να αναλύσει τον φυσικό μαγνητισμό και την ραδιενέργεια και να χρησιμοποιήσει ανέκδοτο υλικό παράξενων εμπειριών στους χώρους και να προτείνει άλλες πιθανές οδούς φυσικής έρευνας. Με όλα αυτά κερδίσαμε γνώση για την φύση των ενεργειών αυτών.
ΣΗΜΑΤΑ ΑΠ’ΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ
Ένα παράδειγμα ανέκδοτης εργασίας που οδήγησε σε έρευνα πεδίου ήταν από έναν ζωολόγο που έτυχε να καταγράψει απρόσμενα σήματα ένα πρωϊνό στον δέκτη βραχέων ή ανιχνευτή νυχτερίδων κατά την διάρκεια μελέτης της συμπεριφοράς των νυχτερίδων σε ένα αγρόκτημα στην Αγγλία. Οι νυχτερίδες όπως και τα δελφίνια, οι καρχαρίες και άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν ένα είδος υπέρηχου για ηχοεντοπισμό (echolocation). Οι υπέρηχοι είναι συχνότητες ήχου υψηλότερες από αυτές που μπορεί να πιάσει η ανθρώπινη ακοή. Τα σήματα προέρχονταν από έναν αρχαιολογικό χώρο στο αγρόκτημα και ο ζωολόγος δεν μπορούσε να δώσει καμία εξήγηση για το φαινόμενο. Το σχέδιο έρευνας Δράκων άρχισε να παρακολουθεί υπέρηχους στην περιοχή Rollright Stones 32 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Οξφόρδης. Κατά την διάρκεια των παρακολουθήσεων μιά ποικιλία οργάνων κατάφερε να ανιχνεύσει ανεξήγητα σήματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτά καταγράφονταν την αυγή, αν και η καταγραφή σε 24ωρη βάση έδειξε να παράγονται και σε άλλες ώρες χωρίς ακολουθία. Η πρώτη καταγραφή συνέπεσε με τις φάσεις της Σελήνης και υπήρχε μιά σκανδαλιστική ένδειξη ότι τα σήματα θα εμφανίζονταν νωρίτερα την ώρα της Πανσελήνου από ό,τι κατά την γέμωση του φεγγαριού. Η έρευνα απέκλεισε κατηγοριματικά παρεμβολές ασυρμάτων ή άλλων μέσων. Τον Ιανουάριο του 1987 βρέθηκε πως ένας συγκεκριμένος λίθος μέσα στο Rollright Circle εξέπεμπε σήματα που λαμβάνονταν από τον ανιχνευτή υπερήχων. Ήταν η πρώτη φορά που μια πηγή – σημείο εκπομπής είχε αναγνωριστεί. Ο δέκτης είχε τεθεί στους 37 χιλιόκυκλους Khz το δευτερόλεπτο. Ηλεκτρονικοί σύμβουλοι της ομάδος δεν μπορούσαν να βεβαιωθούν πως τα σήματα ήταν πραγματικά υπέρηχοι, αλλά κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο, ό,τι και να ήταν.
ΔΙΑΔΡΑΣΕΙΣ ΝΟΥ – ΜΕΤΑΛΛΩΝ
Κατα την διάρκεια του ερευνητικού σχεδίου Δράκων καταγράφησαν κάποιες διαδράσεις ανάμεσα σε ανθρώπους και λίθους οι οποίες μετρήθηκαν με ηλεκτρονικά όργανα και ανοίγουν πεδία μελλοντικών ερευνών. Μία απο αυτές είχε να κάνει με την καταγραφή μετρήσεων σε άνθρωπου. Ο Maxwell Cade, γνωστός για την πρωτοποριακή του εργασία στις (Biofeedback Techniques) Τεχνικές Βιοανάδρασης επισκέφτηκε για το ερευνητικό σχέδιο Δράκων την περιοχή σε πολλές περιστάσεις. Το όργανο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο “καθρέπτης του νου” (the Mind Mirror) (Δες ανάλυση στο κεφάλαιο 3 του βιβλίου) μιά πολύ αναπτυγμένη συσκευή η οποία ανιχνεύει τους ρυθμούς του εγκεφάλου και των δύο ημισφαιρίων ταυτοχρόνως. Το ερευνητικό σχέδιο χρησιμοποίησε την συσκευή με ραβδοσκόπους και “ευαίσθητους” σε διάφορες στιγμές τοποθετώντας ηλεκτρόδια στα κρανία τους συνδεδεμένα με καλώδια ή ασύρματα με μιά οθόνη συνδεδεμένη για να ανιχνεύει κύματα Θήτα και Δέλτα τα οποία ενεργοποιήθηκαν όταν οι άνθρωποι αυτοί εισήλθαν στους κύκλους των Λίθων. Παρόμοια αποτελέσματα είχαμε στο Dartmoor, Devon με αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα των ανθρώπων που εθελοντικά συμμετείχαν στο πείραμα.
Πολύ εργασία είναι σε αναμονή να πραγματοποιηθεί στον τομέα αυτόν και από όσο γνωρίζω ένα τέτοιο ερευνητικό σχέδιο με πολύ καλύτερες προοπτικές μένει να υλοποιηθεί στην Ελλάδα μέσα στο 2020.
Δύο ακόμα βιοαναδράσεις καταγράφησαν στο Rollright: η πρώτη με έναν κρύσταλλο και η άλλη με τον υψηλότερο λίθο στον κύκλο όπου μετρήσιμα αποτελέσματα στο μέταλλο καταγράφησαν. Στην περίπτωση του κρυστάλλου, ένας διάμεσος και ένας θεραπευτής ήταν επανειλημένα ικανός να επηρεάσει την μοριακή συχνότητα του μαγνητικού πεδίου ενός κρυστάλλου κουάρτζ που είχε εισαχθεί στον χώρο. Αυτό έγινε με τον οραματισμό μιας ακτίνας λευκού φωτός που έρρεε από το χέρι του στον κρύσταλλο, όπως συνήθως εφάρμοζε σε κάθε θεραπευτική διαδικασία. Οφείλουμε να σημειώσουμε πως ποτέ δεν ακούμπησε τον κρύσταλλο.
Στο δεύτερο πείραμα ένας κύριος ραβδοσκόπος μπόρεσε επανειλημένως να αλλάξει την τάση του υψηλότερου λίθου με το να τοποθετήσει τα χέρια του σε αυτό που ονόμαζε ενεργειακο κόμβο “energy node” στην πέτρα. Και στις δύο περιπτώσεις αποκλείστηκαν επηρεασμοί από μηχανήματα, ενώ άλλοι εθελοντές που ήταν παρόντες είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτά τα περιστατικά σε καμμία περίπτωση δεν αποδεικνύουν τίποτα σε ό,τι αφορά τους σκεπτικιστές, είναι όμως πραγματικές ενδείξεις αλληλεπίδρασης που χρήζουν προσοχής και διερεύνησης.
Από εκείνη την εποχή, εργασίες πάνω στον μαγνητισμό και την ραδιενέργεια έχουν αρχίσει να αποδίδουν πολύτιμη γνώση για το πως οι κτίστες των μνημείων κατάφεραν να τιθασσεύσουν ανεπαίσθητες φυσικές ενέργειες και για το πως μπορούμε να επαναχρησιμοποιήσουμε τα “όργανα” των λίθων αυτών, ώστε να συνδέσουμε την συνειδητότητά μας με τα ενεργειακά πεδία της Γης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
*(1) Εκπομπή “Ναυσίνοος: Στο Βασίλειο του Κρόνου” Δρ. Σταύρος Δωρικός & ΔΡ. Κωνσταντίνος Χατζηγιαννάκης.
*(2)Swentzell, Rina, “An Understated Sacredness”, MAAS, University of New Mexico.
*(3) Crow, W.B., History of Magic, Witchcraft and Occultism, Aquarian Press 1968.
*(4) (Ο όρος Παγανισμός έχει την ρίζα του στην λέξη “πηγή” – οι Αρχαίες Πηγές για τους Έλληνες αλλά και τους Δρυϊδες είναι η αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Ο όρος Δωδεκάθεο είναι φτιαχτός την σημερινή εποχή για να χαρακτηρίσει την εποχή της λατρείας του Ολύμπιου Πάνθεου – Οι Θεοί του Ολύμπου σε καμία περίπτωση δεν ήταν 12. Εδώ βλέπουμε να χρησιμοποιείτε λανθασμένα ένας ιερός αριθμός -το 12- των Πυθαγορείων επειδή παρέμεινε δημοφιλής ως το τέλος σχεδόν του 20ου αιώνα)
*(5) Pennick, Nigel & Devereux Paul, “Lines on the Landscape”, Hale, 1989.
*(6) Renfrew, Colin, “Before Civilisation”, Cape, 1973.
*(7) Thom, A, “Megalithic Sites in Britain”, OUP 1967
*(8) Mitchel, John, “Megalithomania”, Thames & Hudson, 1982.
*(9) Bateson, Gregory, “Mind and Nature” Dutton 1979
*(10) Ως γνωστόν οι αγελάδες έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τα τελουρικά ρέυματα και αρέσκονται να ξαπλώνουν στην γη σε ενεργειακές γραμμές.
*(11) Crichlow, Keith, “Time Stands still”, Gordon Fraser, 1979.
*(12) Glover, John, “Paths of Shadow and Light”. The Ley Hunter, 84 Winter 1979.
*(13) Brennan, Martin, “The Stars and the Stones”, Thames & Hudson, 1983.
*(14) Krupp, E.C., “Echoes of the Ancient Skies”, Harper & Row, 1983.
*(15) Εκπομπή Ναυσίνοος, Αρχαιοαστρονομία Δρ. Ξενοφών Μουσάς.
*(16) Pryce, William, “Mineralogia Cornubriensis” 1778
*(17) Persinger, Michael, & Lafreniere, Gyslaine, “Space-Time Transients & Unusual Event”, Nelson Hall, 1977.
*(18) Devereux, Paul, “Earth Lights”, Turnstone, 1982.
*(19) Devereux, P., McCartney, P. Robins, D., “Bringing UFOs Down to Earth”. New Scientist, Sept1, 1983.
*(20) Der. J.S., and Persinger, MA, “Luminous Phenomena and Earthquakes in Southern Washington”, Experientia 42, 1986.
*(21) Devereux, Paul, “Earth Lights Revelation”, Brandford, 1989.
*(22) Devereux, Paul, Places of Power, Blandford
*(23) Robins, Tom, “Circles of Silence”, Souvenir, 1985
*(24) The Dragon Project Trust, Box 5, Brecon, Powys, Wales, U.K.
ΚΕΙΜΕΝΑ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΜΠΕΖΟΥΓΛΩΦ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: ΕΛΕΝΗ ΩΡΕΙΘΥΙΑ ΚΟΥΛΙΖΑΚΗ
