ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΤΟΜΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΟΚΤΩΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ “ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ” ΟΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ: ΜΙΝΥΕΣ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ & ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ: ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΜΠΕΖΟΥΓΛΩΦ
ΜΑΓΝΗΤΕΣ – ΑΤΛΑΝΤΕΣ – ΜΙΝΥΕΣ
Η μεγάλη Ψυχή του Πλάτωνος, η άφθαστη τέχνη του λόγου του, η Ιερή φλόγα που τον κράτησε θαλερό μέχρι τα έσχατα γεράματά του, βρίσκονται προπάντων στο τελευταίο έργο του, στους Νόμους και την Επινομίδα του. Ακάματος, ασυμβίβαστος, Ταγός και Νομοθέτης, αιώνιος ποιητής καταγράφει την διαθήκη του, που είναι και διαθήκη των Μινυών-Ατλάντων της Λακεδαίμονος. Εκεί που όλοι ανεξαιρέτως νομίζουν ότι επεράτωσε τον περί Ατλαντίδος λόγον του ο Πλάτων, εκεί ακριβώς και τον ολοκληρώνει στους νόμους του. Εκείνος απέτυχε στις Συρακούσες και στην Αθήνα, όπου από μισαλλοδοξία έχασε και τον προσφιλή διδάσκαλό του , τον ελαυνόμενο από το “Δαιμόνιον” Σωκράτη το 399 ΠΚΕ, η Σπάρτη του Λυκούργου και η Κρήτη του Μίνωος έφθειραν τους Νόμους της “Πρώτης Πόλεως”! Τώρα λοιπόν Εκείνος, ο Μέγιλλος ο Λακεδαιμόνιος και ο Κρής Κλεινίας ξεκινούν από την Κνωσό, γέροντες πλέον, νέοι στην ψυχή, την αοίδιμο και αθάνατο, να πάνε στην πηγή των Νόμων, εκεί που ελάμβανε τους Νόμους ο “εννέωρος” Μίνως.
(Οδ. τ 178-9 ένθα τε Μίνως εννέωρος βασίλευε Διός μεγάλου οαριστής).
Για ποιό λόγο; Μα για να είναι αυθεντικοί, γνήσιοι, άφθαρτοι από την διαφθορά και να χρησιμεύσουν ως Νομικός Κώδικας της “Δευτέρας Πόλεως”, αφού η πρώτη, προφανώς η Ατλαντίς, κατεστράφη, καθά περιέγραψε στον Κριτίαν του. Μιά ζωή πέρασε ο Πλάτων προσπαθώντας να αναστήσει την “Πρώτη Πόλη” πραγματικά στις Συρακούσες και στην Αθήνα συγγραφικά στην μικρή του Ατλαντίδα, την Ακαδημία του. Δεν το βάζει κάτω όμως, αφού γι’αυτό γεννήθηκε σ’αυτό τον Κόσμο. Και στο τελευταίο έργο του μας δίνει μιά εικονική προσομοίωση του οράματός του και των πόθων και μόχθων μιάς ζωής. Στην Κρήτη, την χώρα του Μίνωος, την αποικία των Μινυών της Πελοποννήσου, δηλ. της Αργοναυτικής Λακεδαίμονος, θέλει να ιδρύσει την δεύτερη πόλη στα χνάρια και τα καλούπια της πρώτης. Γι’αυτό και ξενίζει τους συνομιλιτές του όταν τους λέγει πράγματα αλλόκοτα γι’αυτούς δηλ. πως οι Κρήτες κατάγονται από το Άργος(!) και την Αρκαδική Γόρτυνα. Η σύγχρονη Ιστοριογραφία πονοκεφαλιάζει με τις μαρτυρίες του Πλάτωνος και, όπως συνηθίζεται όταν δεν είναι εξακριβώσιμες, παραπέμπονται στην Πλατωνική αλληγορία ή την ποιητική μεταφορά (βλ. Νόμοι 707 Ε – 708 Α). “υμίν (τοις Κρήσι) εκ τε Άργους ορώ και Αιγίνης και άλλοθεν των Ελλήνων εις την χώραν (Κρήτην) κατωκισμένους…. και γάρ … εξ Άργους εισί, και το γε μάλιστ’ ευδοκιμούν νύν ενθάδε γένος το Γορτυνικόν, εκ Γόρτυνος γαρ τυγχάνει απωκηκός ταύτης της Πελοποννησιακής”. Ο Πλάτων εγνώριζε ασφαλώς την Μινυακή διασπορά από την Πελοπόννησο (το “Άργος” του Έπους με την ευρεία εννοιολογική του Γεωγραφία, πρός την Μινωϊκή Κρήτη και γιαυτό Εκείνος συντονίζει στους “Νόμους” και τον λόγο των δύο άλλων γερόντων ενός εκ Λακεδαίμονος και ενός εκ Κρήτης. Ξενίζει επίσης ο Μέγας Πλάτων, όταν γράφει ότι η δεύτερη πόλη, που θα ιδρύσουν στην Κρήτη, θα είναι και μεσόγειος και ευλίμενος (!). Μα ο Πλάτων μόνος ξέρει καλά ότι και η πρώτη πόλις η Ατλαντίς του, ήταν και μεσόγεια και λιμναία δηλ. παραθαλάσσια, και χέρσος νήσος και αλίκλυστος! δηλαδή η θεία Λακεδαίμων του Ταϋγέτου. Και θα ανέμενε να το ξέρουν ήδη αυτό και ο Λακεδαιμόνιος και ο Κρής, τους οποίους δεν διάλεξε τυχαία και για πρώτη φορά δεν έβαλε συνομιλητή στους Νόμους τον Σωκράτη. Και εξένισε έτι πλέον όταν είπε ότι την δεύτερη πόλη θα κατοικήσουν Μάγνητες! Ποιοί, πόθεν, γιατί; Άλλοι πονοκέφαλοι για την Πλατωνολογία , την Ιστοριογραφία και την Αρχαιολογία (βλ. Πλάτωνος Νόμοι, εκδ. Πάπυρος, Πρόλογος Κ. Γεωργούλη σ. 23 και σ. 128 κέ.)
“Εις την περιοχήν όπου θα οικισθή η νέα πόλις υπάρχει ευημερία, δεν υπάρχουν γείτονες, διότι εκ παλαιών χρόνων, οι εις αυτήν κατοικούντες την εγκατέλειψαν μεταναστεύσαντες εις άλλον τόπων. (Σημειωτέον ότι και την Υπέρειαν εγκατέλιπον οι Φαίακες μεταναστεύσαντες εις Σχερίαν. Και οι Άτλαντες ζούν μόνοι εν τη Ατλαντίδη νήσω, μακράν των άλλων και ασφαλείς). Εν 848 D και 919 D ονομάζει του κατοίκους της οικιζομένης πόλεως Μάγνητας, εν δε 860 Ε, 946 Β, 969 Α χρησιμοποιεί την συνεκφοράν “η των Μαγνήτων Πόλις”. Κατά ταύτα η νέα πόλις θα λάβει το όνομα “Πόλις των Μαγνήτων” ή “Μαγνησία”, και περαιτέρω σ. 130 “δια να επιβεβαιωθή η ύπαρξίς της εν Κρήτης Μαγνησίας και δια να πεισθώμεν ότι δεν πρόκειτε περί εφευρήματος της τόσον γονίμου φαντασίας του Πλάτωνος, χρειάζονται επιγραφικαί μαρτυρίαι και ανακάλυψις αρχαιολογικών λειψάνων. Επι του παρόντος τοιαύτα στοιχεία δεν κατέχει η φιλολογική έρευνα”. Αλλά και η αρχαιολογική έρευνα μέχρι σήμερα δεν κατέχει ανάλογα στοιχεία, ούτε η συγκεκριμένη αναφορά δικαιολογεί την ιστορικότητα του έργου του Πλάτωνα, ο οποίος έχει πολλά ιστορικά στοιχεία για την Λακεδαίμονα-Ατλαντίδα. Ο Πλάτων όμως γνωρίζει ότι την πρώτη πόλη κατώκησαν Μάγνητες, όχι εκ Μαγνησίας τινός, αλλά άνθρωποι ζώντες σε μαγνητικό χώρο και ίσως μεριζόμενοι ειδικό (ηλεκτρο) μαγνητικό επηρεασμό. Ένας εκ των προσφιλεστέρων Δαιμόνων του, ο Έρως-Υάκινθος έχει πάπον του τον Μάγνητα. ( ο Υάκινθος κατά μία παράδοση είναι γόνος του Πιέρου και της Κλειούς, ο Μάγνης πατήρ του Λίνου και μητέρα του η Κλειώ, βλ. Robert Graves, The Greek Myths, 2 σ. 213, Απολλόδωρος 1,3,2, Υγίνος, Μύθ. 161, Διογ. Λαέρτιος: Προοίμιο 3, Παυσανίας 9, 25, 3, Τζέτζης Λυσ. 831)
(Έτσι πιστεύω πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε καλύτερα την παρουσία του Παλαιοανακτορικού Κράτους στην Μινωϊκή Κρήτη και την εμφάνιση στο νησί του κτιστού θολωτού τάφου που το γεωμετρικό και φορτισμένο με μεταφυσική ιδεολογία σχήμα του ανεκάλυψαν ασφαλώς οι Μάγνητες της Λακεδαίμονος, και όχι οι Κρήτες, μιμούμενοι δήθεν το σχήμα των σπηλαίων(!), όπως θέλει να πιστεύει η σύγχρονη επιστημονική (!) έρευνα).
Πρότυπο του Πλάτωνος είναι η “Πρώτη Πόλις”, η Ατλαντίς, η Ειρηνόφιλη Αργοναυτική Λακεδαίμων, η θεράπνη, επίκεντρο όλων των αρετών και όχι μόνο της ανδρείας, Νομοκρατούμενη και θεοκρατούμενη.
Με βάση αυτό το πρότυπο θα ιδρυθεί η “Δευτέρα Πόλις” στην Κρήτη, η οποία θα είναι και μεσόγειος και παραθαλάσσια! Αυτό το παράδοξον θα το προσδιορίσει περαιτέρω ο Πλάτων γράφων ότι η Πόλις θα απέχει 80 στάδια (κάτι λιγότερο απο 16 χιλμ.) από την θάλασσα αλλά στην απόσταση αυτή θα έχει καλόν λιμένα! Επιπροσθέτως θα έχει έδαφος τραχύπου θα παράγει όλα τα είδη των προϊόντων, αλλά όχι σε μεγάλη αφθονία. Αν εξαιρέσουμε την Πλατωνική αριθμολογία, όπως φαίνεται ότι πρέπει να κάνουμε και για τις υπόλοιπες ανάλογες καταχορήσεις του, τις χρονολογικές και τις τοπογραφικές, που υπηρέτησαν τον σκόπιμα παραπειστικό, μεταφορικό, αλληγορικό και ενίοτε αναχρονιστικό λόγο του περί Ατλαντίδος, δι’ούς λόγους και εκείνος εγνώριζε και τώρα αντιλαμβανόμεθα και εμείς καλώς, αν λοιπόν τα εξαιρέσουμε αυτά, θα διαπιστώσουμε πως η Νέα Πόλις, η “Δευτέρα Πόλις” θα μοιάζει με την “Πρώτην Πόλιν”, που είναι η Ατλαντίς ασφαλώς, και θα διαπιστώσουμε επίσης ότι ο Πλάτων τοπιογραφεί μία Πόλη σαν την Λακεδαίμονα, άν όχι την ίδια την Λακεδαίμονα. Αυτή η Μινυακή Μητρόπολις, η Λακεδαίμων και η όλη νησιωτική Κοινοπολιτεία είναι και μεσόγειος και παραθαλάσσια, μεσόγειος και αλίκλυστος (και Ιερή: Θεράπνη αλίκυστος, δηλ. Λακεδαίμων, δηλ. η υφήλίω ούσα ποτέ Νήσος Ιερά!)
Η ΝΕΑ ΠΟΛΙΣ ΘΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ “ΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΜΑΓΝΗΤΩΝ” (ΝΟΜΟΙ 848 D, 860 E, 919 D, 946 B, 969 A)
Τί έλαβε υπ’όψιν του ο Πλάτων για να ονομάσει την Νέαν Πόλιν, Πόλιν των Μαγνήτων; Υπήρχε ήδη ομώνυμος Πόλις στην Κρήτη; Τέτοιο γεγονός δεν μαρτυρείται, και, εάν εμαρτυρείτο, θα οδηγούσε στην απορία, γιατί επέλεξε αυτήν ο Πλάτων για να βαφτίσει την Πόλιν, που πρόκειται να ιδρυθεί στην Κρήτη; Λόγω γειτνιάσεως; Λόγω φήμης; Λόγω μακράς κληρονομιάς; Αυτά όλα είναι αμάρτυρα. Ο Πλάτων είναι Μέγας Μύστης του λόγου και δεινός Οιακοστρόφος της αφήγησης. Οι ιστορικές του αναφορές είναι ακριβείς, χωρίς να ακολουθούν ιστοριογραφικό κώδικα, οι αλληγορίες του είναι ακατανόητες στους αδαείς, αλλά εντάσσονται στον νοηματικό και διαλεκτικό κώδικα των Εκλεκτών, όπως συμβαίνει εδώ με το όνομα των Μαγνήτων. Δεν υπάρχει Μαγνησία και Μάγνητες στην Κρήτη, ούτε ονοματολογικώς ούτε εθνολογικώς, οι Μάγνητες θα είναι μιά κατηγορία νέων πολιτών σε μιά νέα πόλη, η οποία, επειδή θα γίνει στα καλούπια της Πρώτης, ίσως θα έχει και κατοίκους σαν εκείνους της Πρώτης Πόλης που θα ΄σαν κατά τούτο Μάγνητες. Αλλά επειδή σαφώς φέρει αποίκους εκ Πελοποννήσου στην Κρήτη ο Πλάτων ερευνητέον εάν υπήρξε Μαγνησία και Μάγνητες στην Πελοπόννησο. Ως όνομα και έθνος όχι. Από πού λοιπόν θα ήρχοντο Μάγνητες στην Κρήτη, από την ομώνυμη Θεσσαλική περιοχή ή από την επί Μαιάνδρω Μαγνησίαν; Της πρώτης η αρχαιότης δεν είναι τεκμαρτή, αλλά δύναται να είναι Μινυακή με επίκεντρο την παλαίφατη Ιωλκό, η οποία κατόρθωσε αργότερα να γίνει Μητρόπολις του Αργοναυτικού Κύκλου σε βάρος της Λακεδαίμονος, από τις εκπληκτικές αναμίξεις ιστορικής και μυθολογικής ύλης από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο. Πόθεν το όνομά τους; Η εύκολη απάντηση θα ήταν η αιτιολογική ερμηνεία. Μάγνητες και Μαγνησία απο κάποιον Μάγνητα και εδώ θα τελείωνε η έρευνα. Μάγνης ονομάζεται ο παππούς του δικού μας Υάκινθου, που είναι καταστατική υπόσταση της Λακεδαίμονος και της Μινυακής-Δωρικής Πολιτείας. Οι εκ Μάγνητος και Υακίνθου άποικοι-βλαστοί, είναι οι κωδικώς ημέτεροι εκλεκτοί, οι οποίοι και εν την καθόλου Μινυακή Διασπορά και εν προκειμένω εις την ιδρυομένην πόλιν θα αποτελέσουν την πληθυσμιακή ζύμη, η οποία θα ζυμώσει πολύ φύραμα και θα εκπολιτίσει τον πληθυσμικόν περίγυρον. Αυτό άλλωστε συνέβη με την εγκατάσταη Μινυών – Αργοναυτών στην Κρήτη από την ΠΕΙΙ περίοδο, με την οποία η Μεγαλόνησος υπήχθη στην σφαίρα πολιτιστικής και κρατικής επιρροής του Μινυακού κράτους της Λακεδαίμονος.
Αυτός ο νέος τύπος ανθρώπου και πολίτου εμφανίζεται το πρώτον στην Ατλαντίδα κατά την Πλατωνική γενεαλογία, μυθογραφική και αλληγορική. Η μυθογραφική θέλει ένσαρκο γεννήτορα τον Ποσειδώνα, η αλληγορική θέλει τον Παντογνώστη και Πανεπόπτη θεό του Κρατύλου, ο οποίος δωρίζει στον Νέο Άνθρωπο και Πολίτην πνεύμα θείον και Αθάνατον, ψυχήν, μόριον της του θεού ουσίας, η οποία μαγνητίζει και έλκει πρός τον δημιουργόν την ανθρώπινη υπόσταση. Αυτό το “τσιπάκι” που μπήκε τώρα μέσα στον άνθρωπο , ως “ηλεκτρομαγνητικός πομπός”, θα έλκει αιωνίως τον Νέον Άνθρωπο προς τον Πατέρα Γεννήτορά του και θα καθιστά την ένωση μαζί Του λαχτάρα, πόθο και νοσταλγία ασίγαστη. Έτσι την καταγράφει με την αμίμητη γραφίδα του ο Μέγας Μύστης Πλάτων στον Κρίτωνα και στον Φαίδωνα και όπου αλλού.
Από αυτή την πίστη απέρρευσε όλος ο Ορφικός-Πυθαγόρειος Κύκλος, η Μινυακή Νεκρομαντική τελετουργία, η Αιγυπτιακή Ψυχαγωγία (Ψυχήν Άγειν), η Πλατωνική Εσχατολογία.
Οι Μάγνητες λοιπόν δεν είναι Έθνος, είναι Γένος, Γένος θεϊκό. Οι Μάγνητες είναι οι Ατλαντικοί Άνθρωποι, οι Μινύες, οι άνθρωποι της Εποχής του Κρόνου, γιαυτό το πολίτευμα της ιδρυομένης πόλεος θα είναι μίμησης του πολιτεύματος με το οποίον ο Κρόνος εκυβέρνησε τους ανθρώπους, που έζησαν κατά την εποχή του Χρυσού Αιώνος, πρίν επισυμβούν κατακλυσμοί και καταστροφές, που έθεσαν τέλος στην εποχή αυτή.
