Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Χατζηγιαννάκης.
Μηχανολόγος και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Διδάκτωρ Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου
Ὁ ἐπώνυμος τῶν Ἀχαιῶν, ὁ Ἀχαιός γεννήθηκε στήν Γενεαλογία τοῦ Δευκαλίωνος, ὦς υἱός τοῦ τριτότοκου υἱοῦ τοῦ Ξούθου, ὁ ὁποῖος εἶχε κληρονομήσει τήν Πελοπόννησο καί ἀπέκτησε ἀπό τήν Κρέουσα, τήν θυγατέρα τοῦ Ἐρεχθέως, τόν Ἀχαιό καί Ἴωνα.Ἤδη μαρτυρεῖται ἡ σχέση τῶν Ἀχαιῶν ἀλλά καί τῶν Ἰώνων μέ τήν Πελοπόννησο καί τήν Θεσσαλία-Πελασγιώτιδα, τό βασίλειο τοῦ προπάππου τούς Δευκαλίωνας καί τοῦ παπποῦ τούς Ἕλληνος, βασιλέων τῶν Πελασγῶν καί βεβαίως καί μέ τούς ἀρχαιότατους Ἀττικούς, αὐτόχθονες ὅλους στήν Ἑλληνική Μητρόπολη.
Ὁ Ξοῦθος γεννήτωρ τῶν Ἀχαιῶν ἔκτισε στήν Ἀττική τήν τετράπολι: Οἰνόη – Μαραθών – Προβάλινθος – Τρικόρυνθος. Ὁ Ξοῦθος, ὦς βασιλεύς τῆς Ἀττικῆς εἶναι ἀπόγονος καί τοῦ Ἀμφικτύονος καί ὦς ἀδελφοῦ του Ἕλληνος καί ὦς βασιλέως καί αὐτοῦ τῆς Ἀττικῆς.Ὁ Ἀχαιός ἐξεστράτευσε στήν Θεσσαλία καί ἐπανέκτησε κληρονομικά δικαιώματα, ὅτι ἀνῆκε στόν πατέρα του καί τήν ὠνόμασε Ἀχαΐα Φθιώτιδα, ἐνῶ στήν γενέτειρά του Αἰγιάλεια, πού ἔφερε ἀρχικά τό ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰνάχου, βασιλέως τοῦ Ἄργους, τοῦ Αἰγιαλέως, ἔδωσε τό ὄνομα Ἀχαΐα. Στήν Θεσσαλία (Μαγνησία) ἄλλωστε βασίλευε καί ὁ Μάγνης, υἱός τῆς Θυίας, θυγατέρας τοῦ Δευκαλίωνος, ἀδελφῆς του Μακεδόνος ἐπωνύμου της Ἑλληνικῆς Μακεδονίας μετέβησαν ἀπό τήν φθιώτιδα στό Πελασγικό Ἄργος, τήν γενέτειρα τοῦ αὐτόχθονος καί παλαίχθονος Πελασγοῦ καί ἐνυμφεύθησαν τίς θυγατέρες τοῦ βασιλέως τοῦ Ἄργους Δαναοῦ, ἀπογόνου της Ἀργείας καί Πελασγίδος Ἰούς, ὁ Ἀρχάνδρος τήν Σκαιά καί ὁ Ἀρχιτέλης τήν Αὐτομάτη καί ἀπετέλεσαν τήν ἀχαϊκή συνιστώσα στήν Γενεολογία τῶν βασιλέων τοῦ Ἄργους καί τῶν Μυκηνῶν.
Ἤδη οἱ Ἀργεῖοι, ἀναφερόμενοι στόν Ὅμηρο, συνδέονται μέ τούς Δαναούς καί τούς Πανέλληνες τῆς Μυκηναϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ Ἄρχανδρος καί ὁ Ἀρχιτέλης ἐβασίλευσαν καί στήν Λακεδαίμονα καί ἔδωσαν τό ὄνομα Ἀχαιοί, ἐκτός ἀπό τούς Ἀργείας καί στούς Λακεδαιμονίους καί σέ ὅλη διαδοχικῶς τήν Πελοπόννησο τῶν γεναρχῶν Ἰνάχου Φορωνέως καί Πελασγοῦ.Ἤδη οἱ Ἀχαιοί τῆς Πελοποννήσου, ἐπώνυμοι τῶν υἱῶν τοῦ Ἀχαιοῦ: Ἀρχάνδρου καί Ἀρχιτέλους, μελῶν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ Ἄργους καί τῆς Λακεδαίμονος, ἀναδεικνύονται ὁμόφυλοι καί ὁμόγλωσσοι τῶν βασιλικῶν οἴκων τῆς Ἀργείας Ἰούς στήν Κιλικεία, τήν Φοινίκη, τήν Αἴγυπτο, τή Λιβύη, τήν Αἰθοπία καί μέρος καί τῆς Μυκηναϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία συνάντησε τίς προεκτάσεις της στήν Ἀσία καί τήν περιμεσογειακή Λιβύη (Ἀφρική) μέ τήν Ἀνδρομέδα, ἀπόγονό της Ἀργείας Ἰούς καί σύζυγο τοῦ Περσέως. Οἱ ἀχαϊκές καί ἀργειακές Γενεολογίες προεκτείνονται ἔτσι καί ἀναδεικνύονται συγγενεῖς καί μέ τό βασίλειο τοῦ Ἀμφιάνακτος ἤ Ἰσβάτου τῆς Λυκίας, τοῦ ὁποίου τήν θυγατέρα Ἄντεια, ἐνυμφεύθη ὁ βασιλεύς τῆς Τίρυνθος Προῖτος ἀλλά καί μέ τόν βασιλικό οἶκο τῆς Σπάρτης, μέσω τῆς Εὐρυδίκης, συζύγου τοῦ Ἀκρισίου, βασιλέως τοῦ Ἄργους καί ἀδελφοῦ τοῦ Προίτου καί συγχρόνως καί παππού τοῦ Περσέως.
Στήν Γενεαλογία τοῦ Ἄργους καί τῶν Μυκηνῶν ἀναδεικνύονται καί αἰολική συνιστώσα μέσω τοῦ Μελάμποδος καί τοῦ Βίαντος, υἱῶν τοῦ Ἀμυθάονος, οἱ ὁποῖοι ἐνυμφεύθησαν τίς θυγατέρες τοῦ Προίτου. Ἡ διασταύρωση τῶν Γενεαλογιῶν καί τῶν βασιλικῶν οἴκων στήν Μητρόπολη τῶν Ἑλλήνων καί στίς χῶρες τῆς ἑλληνικῆς διασπορᾶς ἀναδεικνύει περαιτέρω ἀξιοσημείωτες συγγένειες, ὦς ἐκείνη τοῦ Ὀποῦντος μέ τήν θεσσαλικῆς Φθίας, μέσω τοῦ Ἄκτορος, βασιλέως τοῦ Ὀποῦντος, υἱοῦ τοῦ Δηιονέως, βασιλέως τῆς Φωκίδας καί τῆς Διομήδης, θυγατέρας τοῦ Ξούθου καί μέσω καί τοῦ Μενοιτίου, υἱοῦ τοῦ Ἄκτορος καί πατέρα τοῦ Πατρόκλου, συγγενοῦς καί φίλου τοῦ ἥρωος Ἀχιλλέως, υἱοῦ τοῦ Πηλέως, βασιλέως τῆς Φθίας. Ἀχαιός ἀπαντοῦται καί στίς θεσσαλικές Γενεαλογίες ὦς υἱός τῆς Λαρίσσης ἀπό τόν Ποσειδώνα ἤ καί τόν Αἵμονα (ἐπώνυμό της ἑλληνοπελασγικῆς χερσονήσου τοῦ Αἵμου καί τῆς Αἱμονίας τῆς μετέπειτα Θεσσαλίας) καί ὦς ἀδελφός του Φθίου καί τοῦ Πελασγοῦ τῆς Θεσσαλίας. Ἤδη ἀναδεικνύονται Φθίος, Ἀχαιός καί Πελασγός, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀφιχθεῖ στήν Θεσσαλία καί πρό τοῦ Δευκαλίωνος, βασιλέως τῆς Πελασγιώτιδος. Ἀναδεικνύονται ἐδῶ ἰσοχρόνιες μέ τίς παράλληλες Γενεαλογίες καί τῶν βασιλέων τῆς Ἀττικῆς καί τῶν Ἀθηνῶν καί τῶν Ἀχαιῶν τῆς Θεσσαλίας μέ τούς Κεκροπίδες καί τούς Κραναεῖς Πελασγούς τῆς ἐποχῆς τοῦ Κραναοῦ καί ἀργότερα τοῦ Ἐρεχθέως καί ἰσοχρονίες: τοῦ Ἀμφικτύονος, υἱοῦ τοῦ Δευκαλίωνος, ὦς διαδόχου του πρώτου Κραναοῦ τῶν Ἀθηνῶν, τοῦ Ξούθου, ὦς διαδόχου του Ἐρεχθέως καί τῶν υἱῶν τοῦ Ξούθου, Ἀχαιοῦ καί Ἴωνος μέ τόν δεύτερο Κέκροπα τῶν Ἀθηνῶν.
Περαιτέρω συγγένειες τῶν Ἀχαϊκῶν ὦς καί τῶν Ἰωνικῶν Γενεαλογιῶν καί βασιλικῶν οἴκων ἀναδεικνύονται, μέσω τοῦ Αἰγέως, βασιλέως τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς Μήδειας, θυγατέρας τοῦ Αἰήτου μέ τίς Γενεαλογίες τῶν Ἠλιαδῶν στήν Ἑλληνική Μητρόπολη καί τίς χῶρες τῆς Ἑλληνικῆς Διασπορᾶς. Οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀθηνῶν πρό τοῦ Δευκαλίωνος: Πορφύριος Ὠγύγης Ἀκταῖος (ἐπώνυμός της Ἀκτικῆς ἤ Ἀττικῆς) πρῶτος Κέκροψ καί Ἐρυσίχθων, ἀναδεικνύουν τήν πελασγική καταγωγή τῶν κατοίκων τῆς Ἀττικῆς, ἐπωνύμων καί τῶν πελασγικῶν ἤ (μέ δωρικό, ρωτακισμό) πελασγικῶν τειχῶν τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ἀσιανή χώρα Ἀχαΐα στόν Καύκασο συνορεύει μέ τήν ἑλληνοπελασγική, Ἀρμενία, Ἀλβανία καί Κολχίδα. Ἡ συγκριτική καί ἰσοχρονική αὐτή θεώρηση τῶν πρωτοελληνικῶν Γενεαλογιῶν ἀναδεικνύει τήν συνύπαρξη καί τῶν διαλέκτων τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας καί ὦς διαλεκτικῶν μορφῶν τῆς πελασγικῆς προγόνου γλώσσας ἤδη ἀπό τῶν ἀπαρχῶν τῆς Ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων, αἰῶνες πρίν ἀπό τίς Ἐπικράτειες τῶν Μινωιτῶν Κρητῶν καί τῶν Μυκηναίων καί ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῆς πρώτης διασπορᾶς τῶν Πελασγῶν προγόνων μας καί τῶν γεναρχῶν ἀπό κοινοῦ δημιουργῶν τοῦ ἑλληνικοῦ γεννήτορος Πολιτισμοῦ στήν Κοιτίδα του καί στίς χῶρες ἑλληνικῆς ἀποίκισης καί διασπορᾶς.
