Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Χατζηγιαννάκης.
Μηχανολόγος και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Διδάκτωρ Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
Ἤδη ἔχει ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ Δευκαλίων καί ὁ υἱός τοῦ Ἕλλην ἐβασίλευε στούς Προγόνους τῶν Ἑλλήνων, στούς Πελασγούς, στήν ἐπώνυμη αὐτῶν Πελασγιώτιδα χώρα τῆς Θεσσαλίας. Ἰδιαιτέρως διευκρινιστική καί ἐνισχυτική της ἀρχαιότητας τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας εἶναι ἡ ἀναφορά, στήν Ἀρχαία Ἑλληνική Γραμματεία, σέ ἀρχαιότερο Πελασγό, πού ἦρθε στήν Θεσσαλία, μαζί μέ τούς ἀδελφούς του Φθίο καί Πελασγό, ἀπό τήν κοιτίδα τῶν Πελασγῶν, τό Ἄργος τῆς Πελοποννήσου, τήν ἀρχαιότατη ὅλων τῶν πόλεων, ἕξι γενεές πρίν ἀπό τόν Δευκαλίωνα, μέ γενεαλογία: Ἀχαιός – Φθίος – Ἄρχανδρος καί Ἀρχιτέλης, πού σύμφωνα μέ τίς ἰσοχρονίες μέ τήν Γενεαλογία του Ἰνάχου, τοῦ Φορωνέως καί τοῦ Πελασγοῦ, στό Ἄργος, ὑποδεικνύουν ἀρχαιότερο Δαναό ἐκεῖνου ὁ ὁποῖος διεδέχθη τόν Γελάνωρα. Ἔτσι καθορίζεται καί ἀρχαιότατος Ἀχαιός, γενάρχης τῶν Ἀχαιῶν στήν Ἑλλάδα, καταγωγῆς ἀπό τούς κοινούς προγόνους τῶν Ἑλλήνων, τούς Πελασγούς, ἀλλά καί ἡ ἀρχαιότητα τῆς Πελασγικῆς ἀχαϊκῆς ὁμάδας διαλέκτων τῆς ἑλληνικῆς, στίς ὁποῖες, ὦς ἀποδεικνύεται καί ἀπό τίς αἰολικές Γενεαλογίες πού ἀναλύονται στή συνέχεια, περιλαμβάνεται καί ἡ ἀρχαία ἀρκαδική, θεσσαλική, κυπριακή καί λεσβιακή διάλεκτος ὦς καί ἡ αἰολική καί παμφυλιακή διάλεκτος τῆς Μικρᾶς ἤ Ἐλάσσονος Ἀσίας. Ἀναφέρεται καί Ἀχαιός, υἱός τοῦ Ξούθου, ἀδελφοῦ του Αἰόλου καί τῆς Κρέουσας, ἀδελφός του Ἴωνος καί Ἀχαιός ἀδελφός του Φθίου, υἱός τῆς Λάρισσας, θυγατέρας τοῦ γεννήτορος Πελασγοῦ.
Ἀναφέρεται καί Φθίος υἱός τοῦ Ἀρκάδος Λυκάονος, υἱοῦ τοῦ Ἀργείου καί Ἀρκάδος Πελασγοῦ καί ταυτώνυμος Φθίος, υἱός τοῦ Αἵμονος, πού ἀρχικά ὠνόμασε τήν Θεσσαλία Αἱμονία, Ἡ Φθία ἦταν τό βασίλειο τοῦ Ἀχιλλέως στόν Ὅμηρο. Οἱ Αἰολεῖς εἶναι ἐπώνυμοί του γενάρχου τους, Αἰόλου δευτερότοκου υἱοῦ τοῦ Ἕλληνος καί ἐγγονοῦ τοῦ Δευκαλίωνος, μέ πρωτότοκο τόν Δῶρο καί τριτότοκο τόν Ξοῦθο, πατέρα τοῦ Ἀχαιοῦ καί τοῦ Ἴωνος. Οἱ υἱοί τοῦ Ἕλληνος, στήν Πελασγιώτιδα τῆς Θεσσαλίας κληρονομοῦν τό πελασγικό βασίλειο τοῦ πατέρα τους, καταγόμενοι σαφῶς ἀπό τούς Πελασγούς, ὦς καί οἱ Δωριεῖς καί οἱ Ἀχαιοί καί οἱ Ἴωνες. Ἀπό τόν Πελασγό τῆς Θεσσαλίας κατάγονται καί οἱ Τυρρηνοί Πελασγοί, οἱ ὁποῖοι μέ τόν βασιλέα τούς Νάνα, πέμπτο ἀπό τόν Πελασγό, ξεκίνησαν ἀπό τήν Θεσσαλία καί ἵδρυσαν ἀποικία στήν ὑπέρ τό Λάτιο Ἰταλική Χερσόνησο. Οἱ πελασγικές ἀποικίες τῶν Τυρρηνῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν Ἑλληνική Μητρόπολη καί τήν ἑλληνογενή Λυδία, ὠδήγησαν καί στό ἑλληνογενές βασίλειο τῶν Ἐτεῶν Τρούσκων, Ἐτρούκων ἤ Τυρρηνῶν Πελασγῶν στήν Ρώμη, πού ἀκολουθήθηκε ἀπό τό ἐπίσης ἑλληνογενές βασίλειο τῆς Ρώμης. Οἱ προηγούμενες ὀνομασίες τῆς Θεσσαλίας: Πελασγία, Αἰολίς, Αἱμονία, Ἑλλάς καί ἀντικατοπτρίζουν τήν ἱστορική της διαδρομή καί τίς Γενεαλογίες τῶν Αἰολέων, ὦς πελασγογενῶν καί καταγομένων ἀπό τόν Δευκαλίωνα, τόν Ἕλληνα, τόν Αἴολο καί τούς Πελασγούς τους. Οἱ ὅμοροί τους Μάγνητες καί Μακεδόνες, ὀνομάζονται καί αὐτοί ἀπό τούς ἀδελφούς Μάγνητα καί Μακεδόνα, υἱούς τῆς Θυίας, θυγατέρας τοῦ Δευκαλίωνος. Ἡ Φθιώτις ἐπώνυμός της Φθίας ἐκατοικεῖτο ἀπό τούς Ἕλληνες, Λαπίθες, Δόλοπες, Κενταύρους, Πελασγούς, Μυρμιδόνες, Αἰνιάνες καί Μαλίους, ἡ Ἐστιαιώτις ἀπό τούς Περραιβούς Πελασγούς. Οἱ Θεσσαλοί, ἐπώνυμοί του Θεσσαλοῦ, υἱοῦ τοῦ Αἵμονος ἀπαντῶνται καί στήν Θεσπρωτία, ἐπώνυμή του Θεσπρωτοῦ, υἱοῦ τοῦ Ἀρκάδος Λυκάονος, υἱοῦ τοῦ Ἀργείου Πελασγοῦ, ὑπογραμμίζοντας καί μέ αὐτή τούς τήν Γενεαλογία τήν πελασγική τους γηγενῆ προέλευση. Ὁ Αἴολος ἀπέκτησε ἀπό τήν Ἐναρέτη ἤ Αἰναρέτη, θυγατέρα τοῦ Διημάχου, βασιλέως τῆς Βοιωτίας τούς υἱούς του: Κρηθέα, Σίσυφο, Ἀθάμαντα, Σαλμωνέα, Δηιόνα ἤ Δηιονέα, Μάγνημα, Περιήρη καί Μίμαντα καί τίς θυγατέρες του: Κανάκη, Ἀλκυόνη, Πεισιδίκη, Καλύκη καί Περιμήδη. Ὁ Κρηθεύς εἶναι ὁ οἰκιστής τῆς Ἰωλκοῦ, πατέρας τοῦ Αἴσονος, τοῦ Ἀμυθάονος καί τοῦ Φέρητος καί προπάππος τοῦ Βίαντος καί τοῦ Μελάμποδος, βασιλέων τοῦ Ἄργους.
Ὁ Σίσυφος οἴκισε τήν Εφύρα, τήν μετέπειτα Κόρινθο καί εἶναι πρόγονος τοῦ Βελλερεφόντη, ὁ ὁποῖος βασίλευσε στήν Λυκία μέ τήν σύζυγο τοῦ Φιλονόη, θυγατέρα τοῦ βασιλέως Ἰοβάτου. Ὁ Ἀθάμας βασιλεύς τῆς Βοιωτίας, εἶναι πρόγονος τοῦ Φρίξου, γαμβροῦ τοῦ βασιλέως τῆς Κολχίδος Ἠλιάδου Αἰήτου. Ὁ Σαλμωνεύς ἵδρυσε βασίλειο στήν Σαλμώνη τῆς Ἤλιδος καί οἱ υἱοί τοῦ Πελίας καί Νηλεύς βασίλευσαν στήν Ἰωλκό καί στήν Πύλο καί τήν Μεσσήνη ἀντίστοιχα.
Τό ἀναμφισβήτητο γεγονός τῆς Ἀργοναυτικῆς Ἐκστρατείας μέ ἀρχηγό τόν Ἰάσονα, υἱό τοῦ Αἴσονος μαρτυρεῖται ἀπό τά Ἰασόνια ἱερά στίς χῶρες ὅπου ἀναπτύχθηκε ἡ Ἐκστρατεία καί στήν Ἀσία καί ἀπό τήν παράδοση τῆς καταγωγῆς τῶν Μήδων καί τῶν Ἀρμενίων ἀπό τόν Ἰάσονα, τή Μηδεία καί τούς Θεσσαλούς τους.Ἀπόγονός του Σισύφου εἶναι ὁ Φῶκος, ἐπώνυμός της Φωκίδος, καί ὁ Φλεγύας καί ὁ Μινύας καί ὁ Λοκρός, ἐπώνυμος τῶν ταυτωνύμων τούς περιωνύμων ἑλληνικῶν φύλων. Ὁ Λοκρός εἶναι ὁ οἰκιστής τῶν Θηβῶν μέ τόν Ζῆθο καί τόν Ἀμφίονα. Οἱ ἐγγονοί τοῦ Βελλερεφόντου Γλαῦκος καί Σαρπηδῶν εἶναι οἱ βασιλεῖς τῶν Λυκίων στήν Τροία. Σύζυγος τοῦ Μινύου εἶναι ἡ Μερόπη, θυγατέρα τοῦ Ἄτλαντος βασιλέως τῆς Ἀρκαδίας. Ὁ υἱός τοῦ Φρίξου Κυτίσωρος ἵδρυσε τήν πόλη Κυτωρό στήν Παφλαγονία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ Δηιονεύς ἐβασίλευσε στήν Φωκίδα μαζί μέ τή σύζυγό του Διομήδη, θυγατέρα τοῦ Ξούθου. Ὁ Μάγνης ὀνόμασε τήν θεσσαλική Μαγνησία καί μέ τούς υἱούς του: Δίκτυ καί Πολυδεύκη οἴκισε τήν νῆσο Σέριφο. Ὁ Περιήρης βασίλευσε στήν Μεσσηνία μέ τή σύζυγό του Γοργοφόνη, θυγατέρα τοῦ Περσέως, αὐτοκράτορος τῶν Μυκηνῶν καί είναι πάππος τοῦ Τυνδάρεω, πού βασίλεψε στήν Σπάρτη. Ὁ Μίμας διαδέχτηκε τόν Πελία στήν Ἰωλκό. Ἡ Ἀλκυόνη, σύζυγος τοῦ Κήυκος, βασίλεψε στήν Τραχινία, ὁ Ἐπωπεύς υἱός τῆς Κανάκης στήν Ἀγχιάλη καί ὁ ἀδελφός του Ἀλωεύς στήν ἀιτωλική Ἄλο. Ἡ Περιμήδη εἶναι ἡ μητέρα τοῦ Ὑπερβορέου ἀπό τόν Φορωνέα, βασιλέα τοῦ Ἄργους, ἐπωνύμου τῶν Ἑλλήνων τῆς Ὑπερβορέας χώρας τῆς Ἐπικράτειας τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος στήν Εὐρασία καί τήν Ἀσιατική Σαρματία. Ὁ Εὐρυτίων, ἐγγονός τῆς Πεισιδίκης καί τοῦ Μυρμιδόνος κληρονόμησε τό βασίλειο τῆς Φθίας στόν Πηλέα, πατέρα τοῦ Ἀχιλλέως ἀπό τήν Θέτιδα, συγγενῆ γενεαλογικῶς τοῦ Μυρμιδόνος καί τοῦ Πατρόκλου. Ἡ Καλύκη, σύζυγος τοῦ Ἀέθλιου εἶναι πρόγονος τοῦ Ἐνδυμίωνος, τοῦ Αἰτωλοῦ τοῦ Ἐπειοῦ καί τοῦ Παίονος καί τῶν ἀντιστοίχων γηγενῶν λαῶν τῆς Ἤλιδος, τῆς Αἰτωλίας καί τῆς Μακεδονίας. Ἡ διαφαινομένη ἀνωτέρω διασταύρωση τῶν αἰολικῶν βασιλικῶν οἴκων μεταξύ τους καί μέ τούς λοιπούς δωρικούς, ἰωνικούς καί ἀττικούς οἴκους σέ ὅλη τήν Ἑλληνική Μητρόπολη, ὑπογραμμίζει καί ἐντείνει τό ὁμότροπο ὁμόγλωσσο, ὁμόθρησκο καί αὐτόχθονο καί γηγενές αὐτῶν. Δία δέ τῶν προϊστορικῶν καί ἱστορικῶν ἐν συνεχείᾳ ἀποικίσεων, διαδίδονται καί οἱ αἰολικές διάλεκτοι παράλληλα μέ τήν πελασγική πρόγονο γλώσσα καί τίς ἀρχαιότερες τῶν αἰολικῶν δωρικές διαλέκτους, ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Δώρου καί τοῦ Αἰόλου. Καταδεικνύεται, βάσει τῶν γενεαλογιῶν, ἡ αἰολικότητα καί τῶν ἀχαϊκῶν καί ἀρκαδικῶν διαλέκτων, ἀλλά καί τῆς κυπριακῆς διαλέκτου, δεδομένης τῆς ἱδρύσεως ἀποικιῶν στήν Κύπρο, τόσο ἀπό τόν Κινύρα, ὅσο καί ἀπό τόν Ἀγαπήνορα, βασιλέα τῆς Ἀρκαδίας κατά τά Τρωικά.Ἐπίσης ἡ ἀρκαδική καταγωγή τοῦ Δαρδάνου δεικνύει τήν αἰολική συνιστώσα στήν ἑλληνική καταγωγή καί τήν γλώσσα τῶν Τρώων. Οἱ υἱοί τοῦ ἐγγονοῦ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τισσαμενοῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀχαιῶν στήν Αἰγιάλεια καί στήν οἴκιση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ συνέχεια τῶν πελασγικῶν καί αἰολικῶν καταβολῶν καί στά βασίλεια τῶν Δωριέων καί τῶν Ἡρακλειδῶν στήν Ἑλληνική Μητρόπολη, ἀλλά καί στίς αἰολικές ἀποικίες, διασφαλίζεται ἀπό τήν συνύπαρξη ὅλων τῶν ἀποικιῶν τῶν Ἑλλήνων καί σ’ ὅλη τήν ἱστορική ἐποχή καί ταυτοχρόνως καί ἡ διατήρηση τῶν διαλέκτων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τῶν ὁποίων καί τά αἰολικά χαρακτηριστικά ἀνιχνεύονται καί στίς διαλέκτους τῆς νεοελληνικῆς καί στήν καθομιλουμένη Ἑλληνική. Οἱ αἰολικές τυρρηνικές καί πελασγικές ἀποικίες ἔως τίς Αἰολίδες Νήσους, στο τυρρηνικό πέλαγος καί στήν Αἰολίδα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί στήν Κύπρο εἶναι μέρος τῆς ἀρχαιοτάτης ἑλληνοπελασγικῆς ἐπεκτάσεως στήν Μεσόγειο καί σ’ ὅλες τίς περιμεσογειακές χῶρες τῆς Εὐρώπης, τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἀφρικῆς, πού τήν ἀναδεικνύουν, πολύ πρίν ἀπό τούς Ρωμαίους, Ἑλληνική θάλασσα.
