Η συνοπτική περιγραφή της ιστορίας του έργου Υπνερωτομαχία Πολύφιλου που εκδόθηκε το 1499 στην Βενετία οπτικοποιήθηκε για τις ανάγκες της παραγωγής: ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ: Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ (ΜΕΡΟΣ Β’) ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ & ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ. Είναι ήδη διαθέσιμη στο κανάλι μας (δείτε το video στο τέλος της ανάρτησης).
ΠΗΓΗ: wikipedia
ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΜΠΕΖΟΥΓΛΩΦ
Η Υπνερωτομαχία χωρίζεται σε δύο βιβλία. Το Πρώτο Βιβλίο ξεκινά με τον Πολύφιλο και την ανήσυχη νύχτα που περνά εξαιτίας της απόρριψης του από την αγαπημένη του Πόλια (με πιθανή ετυμολογία “Πολύ ή πολλά πράγματα”). Όταν τελικά αποκοιμιέται, ονειρεύεται ότι βρίσκεται σε ένα λιβάδι και αρχίζει να περιπλανιέται. Χωρίς να το καταλάβει, χάνεται μέσα σε ένα σκοτεινό δάσος και τρομοκρατείται. Τελικά, εξουθενωμένος και διψασμένος, κατορθώνει να βγει από το φυσικό αυτό λαβύρινθο και βρίσκει ένα ποτάμι, αλλά πριν προλάβει να πιει απ’το νερό του μια απόκοσμη μουσική τον παρασέρνει και μεταφέρεται ως δια μαγείας σε ένα ήσυχο τοπίο, όπου δεσπόζει μια οξιά, κάτω από την οποία, ξεχνώντας για λίγο τη δίψα του, κοιμάται και βλέπει ένα δεύτερο όνειρο. Σ’ αυτό το δεύτερο ονειρικό επίπεδο, βρίσκει τον εαυτό του σε μια όαση με φοινικιές. Πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσει που βρίσκεται, όμως, εμφανίζεται ένα λύκος και τρέπεται σε φυγή, με αποτέλεσμα να εισέλθει σε μια εγκαταλελειμμένη αρχαία πόλη.
Η ερειπωμένη πόλη κινεί την περιέργεια του Πολύφιλου, ο οποίος μας περιγράφει όλα τα φανταστικά της μνημεία λεπτομερώς: μια τεράστια πυραμίδα, δύο κολοσσοί, ένας ελέφαντας που κουβαλά ένα οβελίσκο και άλλα πολλά αγάλματα. Ενώ θαυμάζει τη μαεστρία της κατασκευής της πύλης της πυραμίδας, του επιτίθεται ένας δράκος, αναγκάζοντάς τον να μπει μέσα στην πύλη και κατά συνέπεια στο σκοτεινό λαβύρινθο στη βάση της πυραμίδας.
Παλεύοντας με τις σκέψεις του βρίσκει τη δύναμη να αντεπεξέλθει και σε αυτή τη δοκιμασία και καταφέρνει τελικά να βρει την έξοδο από το λαβύρινθο. Έτσι, μπαίνει σε ένα νέο ονειρικό χώρο, στο βασίλειο της Ελευθερυλίδας. Εκεί, τον ανακαλύπτουν αρχικά πέντε νύμφες που αντιπροσωπεύουν τις πέντε αισθήσεις και τον καθοδηγούν για να συναντήσει τη βασίλισσα τους, η οποία του υποδεικνύει ποιό πρέπει να είναι το επόμενό του βήμα προς αναζήτηση της αγαπημένης του Πόλιας. Κατόπιν με τη συνοδεία δύο νυμφών, της Λογικής και της Επιθυμίας, οδηγείται προ τριών πυλών. Επιλέγει να διαβεί τη μεσαία από αυτές, αυτή της Ερωτοτρόφου, όπου και ανακαλύπτει την αγαπημένη του.
Η Πόλια, αξίζει να σημειωθεί, δεν του αποκαλύπτεται αμέσως. Αφού τον καθοδηγεί στο νέο ονειρικό χώρο και του επεξηγεί μια σειρά από τελετουργικά – πέντε μεγαλοπρεπείς θριάμβους αφιερωμένες στην παντοδυναμία του Έρωτα και μια θυσία στον Πρίαπο – τον παίρνει στο Ναό της Αφροδίτης Φυσιζώης. Εκεί γίνεται η αναγνώριση των εραστών, έπειτα από ένα πολύπλοκο τελετουργικό που παραπέμπει στο μυστήριο της βάπτισης και στην αναστάσιμη λειτουργία της Λαμπρής. Μετά το ναό, πάνε σε ένα λιμάνι που γειτνιάζει με το Πολυάνδριον, το νεκροταφείο των χαμένων εραστών, το οποίο ο Πολύφιλος εξερευνά. Όταν επιστρέφει στην Πόλια, μεταφέρονται με πλεούμενο σε μια ουτοπική εκδοχή του νησιού των Κυθήρων με τον Έρωτα να είναι ο βαρκάρης, όπου και συναντούν άλλη μία θριαμβευτική παρέλαση αφιερωμένη στη γαμήλια τους ένωση, η οποία και πραγματοποιείται στο κέντρο του νησιού εν παρουσία της θεάς Αφροδίτης και του θεού Έρωτα. Μετά την ένωσή τους, καταλήγουν στον κήπο του Άδωνη και συμμετέχουν στα Αδώνια, το ετήσιο μνημόσυνο του αδικοχαμένου εραστή της Αφροδίτης. Εκεί οι νύμφες που τους συνοδεύουν ζητούν από την Πόλια να τους πει τη δική της ιστορία. Έτσι, αναδύεται εμβόλιμα μια δεύτερη ιστορία που αποτελεί το περιεχόμενου του Δεύτερου Βιβλίου της Υπνερωτομάχιας.
Η ιστορία της Πόλιας μεταφέρει τους αναγνώστες σε ένα ψευδοϊστορικό Τρεβίζο κατά τα χρόνια 1462-1463 και αφηγείται μια πολύ διαφορετική ιστορία της αγάπης τους. Σε αυτή την εναλλακτική ιστορία, η Πόλια ως πιστή ακόλουθος της θεάς Αρτέμιδας αρχικά απορρίπτει τον Πολύφιλο, ο οποίος κατά συνέπεια “πεθαίνει” μπροστά στα μάτια της. Ως αποτέλεσμα, ο θεός Έρωτας της στέλνει τρομαχτικά οράματα και εφιάλτες για να την πείσει να αλλάξει γνώμη – όπως αποκαλύπτεται αργότερα αυτά τα οράματα στάλθηκαν ως αποτέλεσμα του αιτήματος του Πολύφιλου προς τους θεούς του Έρωτος σε μια υπερβατική εμπειρία που είχε, όταν ήταν “πεθαμένος”. Τελικά, η Πόλια τρομαγμένη από τις συνέπειες της απειθαρχίας της προς τον Έρωτα και ακολουθώντας τις συμβουλές της παραμάνας της, αλλάζει στάση. Ερωτευμένη πλέον με τον Πολύφιλο, επιστρέφει στο άψυχο σώμα του, αγκαλιάζοντας και φιλώντας τον. Τότε, ως εκ θαύματος, ο Πολύφιλος επιστρέφει στη ζωή. Αφού εκδιώκονται από το ναό της Αρτέμιδος για την απρεπή τους συμπεριφορά, το ζευγάρι πάει στο ναό της Αφροδίτης για να ευλογήσει τον έρωτά τους και οι εραστές να είναι επιτέλους μαζί. Με αυτό το αίσιο τέλος καταλήγει η ιστορία της Πόλιας και επιστρέφουμε στον κήπο του Άδωνη. Καθώς ο Πολύφιλος είναι έτοιμος να πάρει την Πόλια στην αγκαλιά του, όμως, η Πόλια εξαφανίζεται μέσα σε ένα σύννεφο και ο Πολύφιλος ξυπνάει μόνος του και πάλι και συνειδητοποιώντας ότι όλα ήταν μάταια.
